Rusça'nın büyük şairlerinden Puşkin'in başyapıtı Yevgeniy Onegin 1825-1832 yılları arasında kaleme alındı. Puşkin bir dostuna yazdığı mektupta yapıtını şiir-roman diye tanımlıyordu. Belinski tarafından Tam anlamıyla tarihsel ve olağanüstü bir yapıt ve Dostoyevski tarafından eşsiz ve ölümsüz bir şiir olarak nitelenen Yevgeniy Onegin, dünya edebiyat tarihinde sarsılmaz bir yere sahiptir.
Yirminci yüzyılın en büyük şairlerinden Federico García Lorca, hukuk öğrenimini edebiyat, resim ve müzik uğruna yarıda bırakmıştı. Daha gençliğinde usta bir besteci, yetkin bir yorumcuydu. Arkadaşları arasında müzisyen olarak tanınıyordu. Madridde ressam Salvador Dali, sinema yönetmeni Luis Buñuel, şair Rafael Alberti gibi kendi kuşağından sanatçılarla dostluklar kuracak, şair Juan Ramón Jiménez gibi kendinden daha yaşlı ünlülerle tanışacaktı. O yıllarda şiirleri daha yayınlanmadan İspanya´daki tüm edebi
Albert Cohen Efendinin Güzeli'ni 1930'larda yazmaya başlamıştı. İkinci Dünya Savaşı'nın araya girmesiyle roman ancak 1968'te yayımlanabildi ve derhal Joseph Kessel, François Nourissier gibi isimler tarafından bir dilin bir asırda belki on tane çıkarabileceği türden, tartışmasız bir başyapıt olarak değerlendirildi. Nitekim aynı yıl Fransız Akademisi'nin Büyük Roman Ödülü'nü aldı. Efendinin Güzeli, edebiyat dünyasında önemli dönüm noktalarından biri. Bu, o günden beri konu olduğu tartışmalardan da anlaşılabil
Kendi kendime konuşuyorum ve evcilleştiriyorum hatırayı
Diyorum ki: Sen ben misin?
Üçüncümüz kanat çırpıyor ikimizin arasında: Beni asla unutmayın
Ey ölümümüz! Kendi tarzımızda al bizi
ola ki öğreniriz ışıldamayı...
Üzerimde ne güneş var ne de ay
Bir sincan dikeni dallarına astım gölgemi
Bu yüzden hafifletti beni mekân
Ve uçurdu dagınlık ruhumu.
Sana ulaşsın diye kimsesizlerin feryâdı; Açık bıraktın dilek-umut kapılarını. Ey Ayın, Güneşin, yıldızların köle olduğu! Bir senin kapın açık, bütün kapılar kapalı.
İstemiyor gelmeyi gece, ne sen gelesin ne de ben gidebileyim diye. Ama ben gideceğim şakaklarımı parçalasalar da akrepten güneşler. Ama sen geleceksin tuz yağmurlarında yanmış dilinle. İstemiyor gelmeyi gün, ne sen gelesin ne de ben gideyim diye. Ama ben gideceğim örselenmiş karanfilimi kurbağalara bırakıp. Ama sen geleceksin karanlığın kokuşmuş pisliklerinden. Ama istemiyor gelmeyi ne gece ne de gündüz; çünkü yanmamı istiyor senin sevdandan, senin de benim sevdamdan.
Elimdeki iki anahtar sanki; Biri sevmek seni, öbürü sevmemek, biri mutluluk, mutsuzluk; bir yazgı ihtimali öbürü. İki ihtimali var aşkımın seni severken. Bundandır seni sevmediğim zaman da sevmek, bundandır seni sevdiğim zaman da sevmek.
Halkım ben, parmakla sayılmayan Sesimde pırıl pırıl bir güç var Karanlıkta boy atmaya Sessizliği aşmaya yarayan Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa Tohuma dururlar yeniden Ve halk, toprağa gömülü Tohuma durur bir yerde Buğday nasıl filizini sürer de Çıkarsa toprağın üstüne Güzelim kırmızı elleriyle Sessizliği burgu gibi deler de Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerle.
Sohrâb Sepehrî (1928-1980) İranlı şair ve ressam Sohrâb Sepehrî, modern İran şiirinin dünya dillerine en çok aktarılmış şairlerindendir. Sepehrî'nin çok sayıda çağdaş sanatçı tarafından çeşitli sanatsal biçimler altında yeniden üretilmiş olan şiiri, coşkuyla bağlı olduğu ve yaşamının önemli bölümünü geçirdiği topraklardan beslenir. Işık ve karanlık, varlık ve yokluk, renk ve renksizlik, yalnızlık ve çokluk, hareketsizlik ve devinim gibi temalar Sepehrî'nin şiirinde benzersiz bir lirizmle işlenmiştir. Sekiz
Doğunun büyük düşünür ve şairi Allame Muhammed İkbal, yaşadığı yıllarda, tarihinin en kötü dönemlerinden birini geçiren İslâm Dünyası'nın yeniden uyanışı ve dirilişi için büyük çaba harcamıştır. O, yazdığı şiirleri ve yazıları ile bütün insanlığa ve özellikle Müslümanlara seslenmiş, onları esaretten kurtulmaları, kendi benliklerini bulmaları ve daldıkları derin uykudan uyanmaları için uyarmıştır.
Muhammed İkbal'in, yaşadıkları esareti kabullenmiş, çevrelerinde olup bitenlerden habersiz, duyguları körelmiş v
Ibis, Mısır'da bataklık alanlarda, akreplerle ve zehirli yılanlarla yaşadığı söylenen bir kuşun adıdır ve Ovidius altı yüz kırk dört dizelik şiirinde lanetler yağdırdığı düşmanını bu isimle anar. Iambus vezniyle yazılan Ibis, hem Ovidius'un şiirinde mitolojiyi kullanma gücünü gösteren hem de sürgün yıllarında içinde bulunduğu ruh halini resmeden en önemli eserlerinden biridir.
Feridüddîn-i Attâr'ın Pendnâme'si klasik İslâm edebiyatının çok tanınmış eserlerinden biri. Çağlar boyunca bu eser, başta her müslüman aydının sonra da halktan insanların el kitabı olmuş, elden ele, dilden dile dolaşmıştır. Bunda, eserin bir öğüt eseri olmasının yanı sıra akıcı bir tarzda kaleme alınışının da etkisi var. Ancak Pendnâme'nin geniş bir coğrafi alanda kültürel dolaşıma girmesi onun diğer kültürlerin de dillerine çevrilmesi ile mümkün olmuştur.
964/1558 yılında manzum olarak Türkçeye çevrilmiş
Charles Bukowski, edebiyat dünyasına esas girişini şiirle yapmış, bu nedenle şiirlerini düzyazılarından ayrı bir yere koyuyor ve daha çok önemsiyor.
Bir Tek Ben miyim Böyle Yaşayan? Charles Bukowski'nin hayattayken yayınlanmamış şiirlerinden oluşan bir dosya. Bukowski, 1970-1990 yılları arasında yazdığı şiirlerden derlemiş bu kitabı ve ölümünden sonra yayınlanmak üzere ayırmış.
yalnız kalmaktan hoşnut biriydim eskiden.
şimdi yıkıldı duvarlarım,
her şeyin kenarları var.
ellerine geçirdiler beni -aklını
Adonis, alacakaranlığın çöktüğü Orta-Doğuda, derin ve köklü Mezopotamya kültürünün üzerinde şiirleriyle gökyüzüne mıhlanmış bir güneşi andırıyor. Sesinden Fırat'ın ve Dicle'nin, Doğu Akdenizin ve geniş çöllerin büyük fısıltıları taşıyor. Dünya şiirinin yaşayan en yüksek temsilcilerinden birinin Arapça aslından çevrilmiş bu örnekleri şimdi yanıbaşımızda.
Enis Batur
İran'ın çağdaş şairlerinden Sohrâb Sepehrî, dönemindeki birçok yenilikçi şair gibi
kendisi de Nima ve Tevel-lelî'den etkilenerek dörtlük ve Nima tarzı kalıplarla şiir söylemeye
başladı. Ancak bir yandan Doğu sanatı, mitolojisi, dinler ve irfan; öte yandan ise Batı sanatı ve
şiirine olan ilgisi ve derin bilgisi, onu yeni ufuklara sürükledi. Özellikle İran'da sürrealist şiirin
kurucusu sayılan Hûşeng İranî (1925-1973)'nin şiirlerinden etkilenerek dil ve düşünce
bağımsızlığı yönünden çağdaşlarından ayrıldı.
«M
"Arzularının yangınları içinde yürür insan..."
William Blake
William Blake (1757-1827) on sekizinci yüzyıl edebiyat ve sanat dünyası içinde kendine özgü bir yere sahip. Vizyoner kişiliği, mistik dünya görüşü, vahyi (prophecy) ön plana çıkartan sanat anlayışı, yarattığı kurgusal-mitolojik dünya, sanatını görsellik içinde sunuşu, insanın özündeki yaratıcı tahayyüle vurguda bulunuşu, rasyonalist-materyalist anlayışa karşı çıkışı, geleneksel din ve devlet algısını reddetmesi hep Blake'in özgün konumunu pekişti
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için, amaçlarla sınırlı ve gizliliğe uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Çerezleri nasıl kullandığımızı incelemek ve çerezleri nasıl kontrol edebileceğinizi öğrenmek için Çerez Politikamızı inceleyebilirsiniz.
Alışveriş Sepeti
