Genç bir yazarın ilk öyküleri, bu topraklarda süregiden toplumsal cinsiyet eşitsizliğine dayalı kıyımları açığa çıkaracak seslere dâhil oluyor!
Türkiyeli feminizmin görünür kılmaya çalıştığı ölçüsüz bir acımasızlıkla yaşanan her kıyım gibi bu topraklarda kimi genç erkek bedenleri aynı ölçüsüz kıyıma kurban gitmiş ve gitmekte Kimi erkek bedenleri sessizce kıyılarak çere çöpe karışmış ve karışmakta Bunun toplumsal utancının ancak bu tür hikâyeleri dinlediğimizde hatırlıyoruz. Aksi halde acımasız gündelik haya
- Gürültüde yazarım da, yalnız yanı başımda birisi konuşursa yazamıyorum.
-Canım efendim, gürültü olmasa daha iyi değil mi? Ne hakları var sizi rahatsız etmeye, yavaş da konuşabilirler. İşte Danimarka'da, İsveç'te, Hollanda'da katiyen böyle bişey olmaz. Onun için de adamlar ilerliyorlar. Çünkü onlarda insanın insana saygısı vardır.
Bu saygı üstüne türlü örnekler de göstererek konuştu da konuştu. Terbiyesizlikti ama ne yapayım, o anlatırken başımı kâğıtlara eğip yazmaya başladım; yazmıyordum, yazarmış gibi y
Akşam karanlığı camlardan süzülüp içeri sakinleşince ortada sadece ocağın müdavimleri kalırdı. Parmaklar arasında kehribar tespihler renk değiştirmeye durur, erirdi zaman; törpülenirdi ömür. (...)
Mesnevinin sayfaları bir bir açılır, gözler takip ederdi yazılanları. Bazen Safahat olurdu bu. Sözle kılıflanırdı kulağa takılanlar. Zaman ötesi kapılar açılır; geçmişe uzanır gönüller, bir sel olur akardı bakışlar. Toplumun her kesiminden insanlar gelir, diz dize verirlerdi. Kalpler tek olur atar; kıssalar anlat
Başka hikayeleri de olan Derviş Hasan Medhî adlı hikayecinin 16. yüzyıl sonlarında yazıp devrin padişahına sunduğu Esrar-ı Hikmet adlı eser, İbni Sina ile kardeşi Ebu'l-Haris'in halk muhayyilesinin oluşturduğu maceralarını konu edinmiştir.
Bütün insanlık mirasının yetiştirdiği büyük bilginlerden biri olan İbni Sina'nın, ölümünden yüzyıllar sonra adeta bir büyücü gibi takdim edilmesi, yüzyıllar içerisindeki gerileyişimizin ve uzun süre devam eden bocalamalarımızın kaynağına işarettir. İbni Sina'nın başardı
İslâm medeniyetinde ilk örnekleri tefsir ağırlıklı olarak verilen ve bu meyanda kısas-ı enbiya kabilinden kitaplaştırılan Yusuf Peygamber'in hayatı, zamanla aşk eksenli ve daha sanatkârane işlenerek Yûsuf u Züleyhâ, Yûsuf u Zelîhâ gibi çift kahramanlı aşk hikâyeleri şeklinde ve mesnevi formuyla nazma çekilmiştir. Türk edebiyatında kırkı aşkın örneği bulunan bu mesnevilerden biri de Bağdatlı Zihnî'ye aittir. Yakın zamanlara kadar nüshası bulunmayan bu mesnevisinde şekil ve muhteva bakımından Câmî'nin eserini
Necati Mert'in Bütün Öyküleri'nin ikinci cildinde yazarın 90'lı yıllarda yazdığı ve 1996'da Geceye Uçurulan Güvercinler ile 2002'de Gönüller Küçüldü adı altında topladığı öyküler yer alıyor.
Kadın sabırlıydı. Her şeyin gönlünce olmasını bekler, beklerdi. İlk kez, beklediğimi oldurmak için ben de bir adım atayım, dem
işti; demişti ya onu da atmış sürdürememişti.
İç içe iki adamdan küçüğü:
O benim Müzeyyen Abla'm! Laf söyletmem!' dedi.
Büyük olan, dediklerinden utandı. (Ablasızdan)
Eski hayat içinde yetişmiş,
Lilly, doğduğunda hem Arap hem Yahudi'ydi. Fakat bu, hayatının en büyük ikilemi olmayacaktı. Kaderin ona neler hazırladığını bilse farklı davranır mıydı acaba?
Yanında yirmi iki bavul çeyiz ile uçaktan indiğinde, ayak bastığı ülkede daha önce hiç bulunmamıştı. Savaş sonrası, sürekli seyahat eden bu cesur kadın, kendisine son durak olarak İstanbul'u seçmişti. Çünkü on beş gün içinde tanıyıp, evlenmek kararını aldığı kişi bir Türk'tü.
Güzelliği ile herkesin dönüp bakakaldığı bu "dişi kaplan", ailesini gerid
Yıldız Ramazanoğlunun gözleri, şehirlere bakarken de edebî tavırdan asla vazgeçmiyor.
Şehrin Gizli Öznesinde objektifini Asya ve Avrupanın şehirlerine doğrultuyor ve kentleri maddeten ve ruhen çepeçevre saran gizli özneleri ve hikâyeleri önümüze seriyor.
Şehir kendini görmek için eğilip aynaya baktığı zaman insanla karşılaşır. Çünkü onu inşa eden, tüllerin arkasında durup ruhunu katan, şeklini veren, estetik duygularını yansıtan özneler vardır. Bazen nice topluluklar, ahaliler görünmez olur da varlıklarıy
Tûtînâme, Binbir Gece Masalları, Binbir Gündüz Masalları ve Kırk Vezir Hikâyeleri geleneğiyle akraba, semboller ve alegoriler zengini bir Doğu klasiği. Tûtî bildiğimiz papağan. Papağanname de denebilir kitabın adına. Tûtînâme, Doğunun bilgeliği ve ahlaki değerlerinin temsilini üstlenen papağanın anlattığı hikâyeler silsilesinden oluşuyor.
Kitabın özeti şöyle: Ticaret için sefere çıkmaya niyetlenen Hoca Sâid, karısı Mâhşekeri akıl hocası olarak gördüğü kıymetli tûtîsine emanet eder. Bir süre sonra Mâhşekeri
1979da Sait Faik Hikaye Armağanına değer görülen Bir Gemide, yayımlandığı yıl edebiyat dünyamızda geniş yankılar uyandırdı. Kitabın arka kapağına yazar, Tolstoyun Savaş ve Barışından bir cümle not düşmüştü:
Bir gemide toplumsal ve bireysel felaketlerle dolu günler yaşıyoruz.
Bu kitapta yer alan sekiz öyküde, yaşadığımız felaket günleri, yazınsal, dolayısıyla evrensel düzeyde dile getiriliyor.
Ferit Edgünün Yayınevimizdeki Kitapları:
Tüm Ders Notları
Yazmak Eylemi
Abidin
Doğu Öyküleri
Hakkâride Bir Mevs
Çıplak gözle görünemeyen gerçekleri, biz yazarlar uydurmalarımızla çok daha gerçek olarak, dıştan görünenin iç yüzünü ve arka yüzünü de göstermeye çalışarak anlatıyoruz.
Hayır, hayır... Siz yetmiş yaşınızdan sonra, dinsizken girdiğiniz yeni dine, o dinin en doğru din olduğuna gerçekten inandığınız için değil, sevdiğiniz genç ve güzel kadının dini olduğu için girdiniz.
Unutmayınız Bay Garanda, gerçek aşk, Aşkım tahtımdır! Aşkım tacımdır! diyenlerin değil, Aşkım dinimdir! Aşkım yaşamımdır! diyenlerindir.
Diyelim geminin güvertesinde canım sıkıldı, soluğu kaptan köşkünde alıyordum. Orada da sıkıldım, alt katlara, geminin makine dairesine iniyordum. İstediğim yerleri gördükten sonra kamarama geçiyor, balkondan horozların ötüşlerini duyduğum, tropikal adalara bakıyordum. Karada ise, trenlere, otobüslere, kamyonlara, motosikletlere, bisikletlere, faytonlara; tekeri dönen her araca binip kilometrelerce uzaklıktaki kentlere ulaşıyordum.
Edebiyatımızın usta yazarı Adnan Binyazardan okuru alıp uzak coğrafyalara, bi
Siren sesleri ve marşlar arasında yürüyoruz. Öfkeliyiz, çünkü kurtarılacak bir dünya var önümüzde. Uçmasını bilmeyen, kılavuzsuz, kendini duvarlara vuran yavru kuşlar gibi kokuların ve renklerin peşinde yürüyoruz. Kepenkler indirilmiş, herkeste bir korku. Öfkeli gölgem sıcak asfalta düşmüş. Saat kulesinde siyah gözlüklü kuşkulu insanlar. Üstümüz başımız nar lekeli. Cebimizde parti broşürleri. Parkta sızıp kalmış adam haindir, pencereyi sulayan o kadın, köşedeki gazeteci. Bizden biri değilse, üstümüze bir ke
Jonna, Mimozalar adlı çocuk yurdunda yaşamaktadır. Oradaki bütün çocuklar gibi, saçlarını topuz yapmış, güzel bir anne ve ayakkabıları pırıl pırıl cilalı, cana yakın bir baba tarafından evlat edinilmeyi hayal etmektedir. Ne var ki bir gün bir dişi goril, çocuk yurduna başvurur ve Jonna'yı evlat edinir. Birlikte bir hurdalıkta yaşamaya başlarlar. Goril alışıldık olan her şeyden, temizlikten ve arazisini satın alıp yerine havuz yapmak isteyen Tord'dan nefret eder; Oliver Twist'i, örümcek ağlarını ve hurdalığa
O karanlık çukura bakıyor / ta içine bakıyor / üzüm salkımı gibi ciğerlerini görüyor / üzüm salkımının arasında saklanmış / o dibe bakıyor... Teatral davranışlar, gösterişli bir güzellik, tuhaf beğeniler... Kendinden emin savrukluğuyla yazdığı gibi yaşayan bir yazar: Sevim Burak... 1983te kalbine yenik düşen edebiyatımızın bu ayrıksı sesi, iki kitabıyla okurunu yeniden selamlıyor: Everest My Lord - İşte Baş İşte Gövde İşte Kanatlar ve Afrika Dansı... Yazarın iki oyununu ve öykülerini içeren bu kitaplar, yab
Babam gitti. Ben hiç büyüyemedim. Babası giden her kız gibi yarım kaldım. Babasız kalan her çocuk gibi hep bir yanım çok daha fazla kırılgan, çok daha eksik, çok daha çocuk kaldı. Hep onu başkalarında aradım. Bulamadıkça sabırsız biri oldum. Büyüdükçe ona benzedim. Ona benzeyen yanlarımı hiç sevmedim.
Kocaman kız oldum sanıyor. Hala içinde baba geçen şarkılarda gözleri dolu dolu olan bir kız çocuğuyum.
Ben bu kitabı yazarken, orta dereceli depresyon şüphesiyle tedavi olmaya başladım. Doğal seleksiyonun ge
Bu kitaptaki öyküler elbette mümkün öykülerin en iyileri değiller. Hadi kabul et, sen de zaten mümkün okurların en iyisi değilsin.
Dur! Anlaşabiliriz, öyleymiş gibi yapabiliriz! Bir süreliğine -miş gibi davranmanın kime ne zararı var? Kurmacanın kendisi büyülü bir oyun değil mi? Tam da böyle! Mümkün oyunların en iyisi hem de.
Hadi gir içeri!
Çünkü içeride, yolları çatallanan bahçede kör bir kuyuya rastlayabilir, kuyunun başında kendini, tanımadığın bir adamla, sonsuz bir yolculuğa çıkmanın kahramanca olup
Bir deli sadece, yalnızca, asla, bizatihi deli değil; bir şehrin hafızasıdır. İnsanlığımızın vicdanıdır. Merhamet adlı bir delikli çalgıdır. Ney gibi!..
Bir deli öldüğünde bize ses veren delikler bir bir kapanır, ahenk yok olur
Acımasız bir dünyanın vicdan ışıkları olan bu güzel insanlardan, aklı başında olanlardan öğrendiklerimizden daha çok şey öğreniriz. Çünkü, o kadar gerçekçi ve yalındırlar ki gördüklerini söylemezlerse dilleri çürür. Yalandır yaşadığınız yalan diye haykırırlar yüzümüze.
Yoktur şu
Uysal bir karanlık yürüyor gözlerime. Güneş tutuluyor Emir. Çocukların sevinç çığlıklarını duyuyorum. Uykuda olmasan, gelip sen de izler miydin? Elimden tutup beni bir gölgeye çekerdin. Ben, bir gölge, ancak bir başka gölgede gizlenirdim. Yıllardır gizlediğim ne varsa, oracıkta anlatırdım sana. Ama kurtulacağım bu koşudan, sana söz, sağ çıkacağım. Her şey gibi bunu da anlatacağım sana. Cam isleyen çocuklardan, dökülmüş dişlerini satmak isteyen bunağa dek...
Deli bal, kitaptaki hiçbir öykünün adı değil. Öykü
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için, amaçlarla sınırlı ve gizliliğe uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Çerezleri nasıl kullandığımızı incelemek ve çerezleri nasıl kontrol edebileceğinizi öğrenmek için Çerez Politikamızı inceleyebilirsiniz.
Alışveriş Sepeti
