En küçüğünden en büyüğüne kadar yaratılmış her şey, birer ibret levhası, ilâhî sanat harikası...Hal böyleyken Eserden Müessir’e, sanattan Sanatkâr’a, sebeplerden Müsebbib’e varamamak, aklın cinneti değildir de nedir?Zerreden kürreye, mikro âlemden makro âleme aklı ve idrâki en güzel şekilde irşâd eden sayısız yüce hakikatler ve ilahî manzaralar karşısında alık, duygusuz ve nâdan bir şekilde kalmak, aklın cinneti ve iflâsı değildir de nedir?İlahî vahiy ve yüce duygulardan uzaklaşarak robotlaşan beyinler, in

Aslında rahat bir zamanda değil, mânen zor bir zamanda yaşıyoruz. Belki imkânlar itibarıyla rahat, fakat; bir yanda televizyonun menfî filmleri, bir yanda mâne-viyatların yaprak gibi savrulduğu müteverrim internet sokakları, bir yanda nefsâniyeti tahrik eden modalar ve bir yanda insanları uzaktan kumandalı oyuncaklar gibi sürükleyen reklâmlar... Yani; sayısız mânevî tehlike ve nefsânî tuzaklar itibarıyla oldukça zor bir zamandayız. En küçük bir rehâvet, gaflet girdaplarında taze dimağların felâketlerine seb

Oğlum, torbanı ilimle doldurdun, ancak torbanın ağzını henüz bağlamadın. Ağzı bağlanmayan torbanın içindekiler dökülüp etrafa saçılır. Dökülenlerden etraftakiler istifade eder. Fakat çuval sahibine çuvaldan başka bir şey kalmaz. Çuvalın ağzını bağlayalım ki, içindekileri zamana ve zemine göre dağıtasın. Çuvalın ağzını bağlayacak ip mâneviyattır. Mâneviyatsız olmaz oğlum! Oğlum, al icâzetini; fakat bu, karın doyurma vesikasıdır. Rûhunu doyurmaz, hattâ insanın başını belâya da sokar. Çocuklarımızı kimlere emâ

Bütün kitâbî ve zâhirî bilgiler, hakikatte tohumlara benzer. Tohumlar, toprağa ekilmeyip sadece ambarda kaldığın da yıllar geçsede onlar yine tohumdan ibaret kalırlar. Üstelik bazen de haşerâta yem olurlar. Bunun gibi, kitâbî ve zâhirî bilgiler de yalnızca satırlarda veya raf­larda kaldığında durum aynıdır. Buna mukâbil toprağın bağrına ekilen tohumlar ise, vasıf­larına göre inkişâf eder, fidan olup serpilir. Hattâ bazıları de vâsâçınarlar hâline gelir. Tıpkı bu şekilde gönül toprağına ekilen ilim, irfan ve

Evlâdının ve neslinin âkıbet endişesini duyan bir mü'min, geçici bir metâdan ibaret ve husûsen inişli-çıkışlı imtihan şartlarına sahip olan bu hayattan ziyade; evlâtlarının nihâî âkıbetlerini, yani âhiretlerini düşünür. Onun için, çırpınır. Evlâtlarını dünyaya hazırladığı ve dünyalığını helâlinden kazandığı gibi; sonsuz âhiret yolculuğunun yegâne azığı olan takvâyı da ihmâl etmez. Elbette mü'min, bu dünyada evlâdının rızkını düşünür. Fakat onun asıl endişesi, o lokmaların helâl olup olmadığıdır. Evlâdına ve