El-Cevâbu’s-Sahîh, İslam kültür tarihinde Hıristiyanlığa karşı yazılmış en uzun ve en kapsamlı reddiyelerin ilkidir. Kaleme alındığı günden itibaren Müslüman-Hıristiyan polemik literatürünün önemli bir başvuru kaynağı haline gelen bu eser, günümüz bilim çevrelerinde de dinî polemik ve reddiye yazılarının öne çıkan tarihsel bir örneği olarak kabul görmektedir. İbn Teymiyye bu eserinde bir yandan Hıristiyan din adamlarının İslam’a yönelik iddialarına cevap verirken diğer yandan Hıristiyanların itikâdî esas ve

Günümüzde siyasi kararlardan hukukî adımlara, sosyal ilişkilerden eğitime kadar birçok konunun dinî referanslarla ifade edildiği görülmektedir. Bu durum, Yahudilik söz konusu olduğunda daha da belirgin olmaktadır. Yahudilik, hayatın tamamına dair söyleyecek sözü olan bir dindir. Nitekim bir Yahudi’nin yirmi dört saatinin nasıl geçeceği Yahudi şeriatı tarafından tanzim edilmektedir. Bu açıdan bakıldığında Yahudilik, bir din olmanın da ötesinde bir yaşam biçimidir. Siyaset, kültür, eğitim ve ilahiyat alanları

Kadim Mısır, üç bin yıllık tarihi boyunca kutsanmış bir politik otoritenin yönettiği güçlü bir medeniyeti ifade eder. Binlerce yıl süren Mısır krallarının iktidarının temelinde, kozmogoni mitleriyle kurgulanmış bir firavunluk ideolojisi yer almıştır. Bu ideolojiye göre, ülkeyi firavunların şahsında yöneten, Mısır'ın iktidar tanrısı Horus'tur. Ülkede düzen ve istikrarın sağlanması, Horus'un bedeni olan firavunun yönetimdeki başarısını ifade etmiştir. Kadim çağın bir döneminde Hz. Yusuf'tan haberi olmayan bir

Geleneksel Yahudi anlayışına göre Yahudi din adamı sınıfı kohenliğin, tek bir soy üzerinde Harun, Sadok ve Yeşu'nun başkohenliği ile devam ettiği düşünülmektedir. Hâlbuki Tanah'ın satır aralarına dikkatlice bakıldığında erken dönem İsrailoğulları tarihinde köklerini Melkisedek, Potifera ve Yitro isimli rahiplere uzatabileceğimiz Sadukiler, Haruniler ve Musacılar adında üç rahip ocağının varlığı ve onların kutsal kitaba yansıyan mücadeleleri görülebilir. Bu kitap, Tanah'ın bu tür bir bakış açısıyla okunması

21. Yüzyıl pozitivist kehanetin aksine, dinlerin değerinin yükseldiği ve dini mensubiyetlik duygusunun canlandığı günlere şahitlik ederek başladı. Dini alandaki bu hareketlenme sadece din ve teolojik düşünce zemininde değil, politikadan ekonomiye, hukuktan sanata kadar modern yaşamın bütün kompartımanlarında fark edilmektedir. Günümüzde politik kararların, hukuki tartışmaların ve sanata konu olan temaların sanıldığından daha fazla dini referanslara dayandığını görmek zor değildir. Dolayısıyle kökleri kadim

Bu kitap, genelde tüm dünyada, özelde dinsel gelenekler bağlamında oldukça zengin bir geçmişe sahip olan Anadolu ve Mazopotamya coğrafyasında yapılan arkeolojik çalışmaların arkeolog ve din bilimcileriyle disiplinlerarası bir düzlemde yapılmasını teklif etmektedir. Arkeolog ve dinler tarihçilerinin ortak çalışmalarla üretecekleri kavramlar, ortak bir dilin inşa edilmesine vesile olacak ve böylece problemlerin çözümüne katkı sunacaktır. Dolayısıyla din arkeolojisi, yeni bir disiplin olarak değil, disiplinler