Hudeybiye andlaşmasının sonuna gelinmiş, antlaşmanın maddeleri taraflarca imzalanmıştı. Başta Hz. Ömer olmak üzere orada bulunan sahabilerin büyük bir bölümü bu antlaşmayı hiç de içlerine sindirememişler, bu konudaki hoşnutsuzluklarını açıkça dile getirmişlerdi. Her şeyden önemlisi, umre yapamadan geri döneceklerdi Medine'ye. Halbuki kesin umre yapabilme ümidiyle yola çıkmışlardı.  Her şey bitmişti, yapılacak bir şey kalmamıştı, şimdi Medine'ye geri dönülecekti. Fakat beraberlerinde getirdikleri kurbanlıkla

Hangi Firavun emrinde çalışan binlerce köleyi al senin olsun diye Musalara verir? Yeryüzünde firavunlar ve firavun tiynetliler hiç bir zaman eksik olmayacağına göre... Cihad ne büyük bir nimet... Ne büyük bir hakikat! Firavunları devirmeye gidenlere Allah Azze ve Celle tarafından verilen talimata bakınız: Beni zikretmede gevşek davranmayın!

Bulundukları zamana ve mekana Hz. Muhammed Aleyhisselam'dan bir işaret olarak yansıyamayanlar kendilerinde bu mecali bulamayanlar buldukları yerde ilk bakışta Hz. Muhammed Aleyhisselam ümmetinden bir ümmet olarak görülmeye ve bilinmeye tahammül edemeyenler müslüman olduklarını idda ettikleri halde şeref ve izzeti başka kimliklerde ve görünümlerde arayanlar elbette Muhammedi izzetin ağırlığını taşımaya mecal bulamayacaklar elbette bu izzetsizliğin bahanelerini bulacaklar kurallaştıracaklar kitaplaştıracaklar

Kendi kendimize şöyle bir düşünüp soralım ve samimi olarak cevap verelim; Bir müslüman olarak namazı seviyor muyuz? Her zaman için namaz kılmayı seven bir insan mıyız? Namaz vakti gelse, ezan okunsa, namaz kılsam, canım namaz kılmak istiyor... diyor muyuz hiç? Midemizin açlık hissetiği ve birşeyler yemek istediği gibi günün belirli vakitlerinde namazın açlığını hissedip namaz kılma arzusu geliyor mu içimizden? Karnımız iyice acıktığı zaman yanımızdakilerin konuştuklarını anlamaz duruma gelerek aklımızı ye