Göçmen, mülteci, sığınmacı: Yaşadıkları yerlerde huzur verilmemiş, kaçmaya zorlanmış insanları tanımlar bu sözcükler. Son yıllarda milyonlarcası canları pahasına ülkemizde ve komşularımızda yaşama sarılıyor. Kökeninin göçmen olduğunu unutan bu toprakların sahipleri ise çağrısız gelen bu konuklara burun kıvırıyor. Anadolu ve Rumeli bin yıl öncesinden başlayan göçlerle bize yurt olmuştur. Kitapta anlatılan aileyi de 1864 büyük göçüyle geldiği bu topraklar bağrına basmıştır. Göçle gelenlerin aile bilgileri şim

Aslı, kendine yabancılaşarak geçirdi uzun yıllarını. Ancak psikiyatristler ve ilaçlarla katlanmaya çalıştığı evliliğinin ona yüklediği mutsuzluk kırılmak zorundaydı. Kendisine tahammülü kalmadığı, düşünmek hatta hissetmek istemediği bir dönemde, doktorunun önerisiyle önce ilaçları bıraktı. Sonra kocasından da ayrılarak bambaşka bir hayatın içinde buldu kendini. Bir dönüşüm, bir kendini yeniden keşfetme dönemiydi artık Aslı'nın yaşadıkları. Kendine şaşırarak şiir yazıyor, Mevlana'yla ilgili kitaplar okuyor

Sadece sokak aralarında yaşayanların değil, ışıltılı Kaf dağlarına bile çıkanların köpekler gibi yalnız ölmeyeceğini kim garanti edebilir? Hayattaki hangi tür hayatta olduğu önemli değil bütün hayatlardaki tek gerçek bu: Hepimiz, istisnasız hepimiz köpekler gibi yalnız öleceğiz. Fatih Kaynak da bunu söylüyor işte. Doğru söylüyor! Altay Öktem Kuyruğundaki pireyi dişlemeye çalışan uyuz bir köpeğin kendi etrafında dönüp durması gibi dolaşıp dururken ölümün etrafında durmak, dinlenmek, nefes almak yok. Bugün y