Cam kenarına dizili taburelere tüneyip, bir yandan önümdeki deftere bir gece önce seyrettiğim filmle ilgili notlar alırken, öbür yandan da çaktırmadan, gözucuyla onu izliyordum. Ona karşı hissettiğim şeyin ne olduğunu ya da aşk olup olmadığını anlamaya çalışıyor, ama bir türlü ismini koyamıyordum. Belki de çok fazla yalnızdım ve tutunacak bir duygu arıyordum. Ama aşk dediğin de neydi ki zaten? Sıkıcı hayat içinde açılan küçük bir pencere, zamanı gelmiş bir ihtimal. Şermin'i henüz sevmesem bile, sevebilme ha

Ahmet Büke'nin "Sosyal Ayrıntılar Ansiklopedisi çıktı! Hakikatin Z. Hali"ni anlatan öyküler! Gece, Hatçam Teyze'yi eve bırakırken omuzuma dokundu. "Evlatçım, mesarif dediydim ama benim param buğdaylara yetti," dedi. "Biliyorum Hatçam Teyze," dedim. "Canın sağ olsun." Ertesi sabah yine gün doğmadan uyandım. Yan komşu Türkan Şoray'lı bir film açmış, sesleri bana kadar geliyor. Şöyle dizlerimi yokladım. Her zamanki ağrı gitmiş gibi geldi bana. "Acaba cemre dizlerime de düşmüş müdür?" dedim. İşte insan böyle

Okurla yazar arasında, tutku dolu bir yolculuk... Hep birlikte bekledik. Ellerim, Paul Michel'le görüşmemin engellenebileceği korkusuyla terden sırılsıklam olmuştu. Durgun, esintisiz havada ve yapay ışık altında oturup lekeli spor ayakkabılarımı izleyerek, kendimi sefaletin kollarına bıraktım. Sonra bir mucize oldu. Bir el usulca omuzuma dokundu. Başımı kaldırdım ve Paul Michel'in bana hınzırca sırıttığını gördüm; dünkü bembeyaz önlüklü hemşire de hemen arkasında duruyordu. | 1997 Dillons İlk Roman Ödülü

Ahmet Amca onları mağaraya sakladı. Diğer sağ kalanlarla orada buluştular. Komşu köyün insanlarıyla. Gökten mermiler o zaman yağdı. Kimisi mağarada kalmayı tercih etti, kimisi yürümeyi, devam etmeyi. Hayatta kalanlar bir tren istasyonuna kadar gidebildi; istasyonsa başka yollar demekti. Uzun, çok uzun sürdü yolculuk. Nedense aklında en çok o sarı vaşak kaldı. Belki bu yüzden, sonraki hayatı o kedi benzeri vaşağın ona çizdiği yol oldu. Hem var, hem yok. Benim dedemdi o. Ne tuhaf değil mi, hayatını hiçbir kit

Uzak gelecekte, 60 Dakika Savaşlarının sonrasında bildiğimiz dünyadan eser kalmamıştı. Tekerlekler üstünde yürüyen Londra kenti, eski Kuzey Denizinin kurumuş yatağı boyunca, küçük kentleri kovalıyordu. Tarihçiler Loncasında Üçüncü Sınıf Çırak Tom, kızına âşık olduğu baştarihçinin canını kurtarmaya çabalarken, kendini suikastçı Hesterla birlikte, mahvedilmiş bir dünyada, acımasız bir düzende var olma savaşının içinde buldu... 2002 Gold Nestle Smarties Ödülü 2003 Blue Peter Yılın Kitabı Ödülü Tom, yarı bay

İki genç, çalıntı bir Lada ve Kafdağına yolculuk İnsanın, otoban polisi karakolunda sidikli ve kanlı bir halde oturmuş, ebeveynine dair sorular yanıtlaması da büyük ikramiye sayılmaz. Hatta işkence görmek işime bile gelirdi, o zaman heyecanım için bir gerekçem olurdu hiç değilse. En iyisi çeneyi tutmak, demişti Çik. Ben de onunla aynı görüşteyim. Şimdi, yani artık zaten hiçbir şey fark etmedikten sonra. Harita yok, pusula yok, yön tabelalarının hiçbir anlamı yok. Sadece önlerindeki yol var; nereye ulaş

Büyük büyükannemin bu saçmalığa kafası yatmayacak, dedi Darcy. Benim de kafam yatmıyor ki. Burada oturmuş, kim olduğunu bilmediğimiz düşmanlar ve kim olduğundan emin olmadığımız dostlar hakkında konuşuyoruz. / Bize düşense, dedi Pendleton, önümüze çıkanı öldürmek ve ayrımı Tanrının yapmasını istemek. / Başımı çevirip ona baktım. Gülümsemiyordu. Söylediğinde samimiydi. Kod adı: Irakı Özgürleştirme Operasyonu. Amerikan ordusunda görevli genç askerler içinse bunun tek bir adı var: Savaş. Halkı kazanarak ba