Elinizdeki eser Sadrâ'nın irfanî kitaplarından biridir. Ancak bu kitabı sıradan bir tasavvuf kitabı olmaktan öte türünün seçkin, farklı ve değerli bir ferdi kılan şey; tam bir tasavvuf metafiziği inşa etme yönünde bir özelliğe sahip olmasıdır. Belki bu yönden eser, Sadreddin Konevî'nin eserleri ile mukayese edilebilir. Zaten eser Konevî çizgisinde inşa edilmiş olduğundan Konevî'ye ait uzun alıntılar ihtiva etmektedir. Kitabın iki esas meselesi vardır: birincisi varlık, ikincisi ise birlik/tevhid. Ayrıc

“Kâinatta hiçbir şey velayet kadar konuşulmamıştır.” “Yeryüzünde insanlar, velayete çağrıldığı kadar hiçbir şeye davet edilmemiştir.” “Hiçbir balta, velayete vurulduğu kadar dinin köküne vurulmadı.” Yukarıda yazılanlar Kur’an’ın “hurûf-u mukataa”sı kadar önemlidir. Bu sözler “hak için varım” diyen bütün onurlu insanları istifhama çekmektedir. Kur’an ile meşgul olanlara şöyle bir soru sorulabilir: “Dinin en belirgin çehresi nedir?” Böyle bir soru ve bunun cevabı her şeyi ortaya koyar. Dinin en belirgin

Şehit Beheşti, Tefsir yazmaya yeterli bir donanıma sahipti. Ancak o, tefsir derslerini sözlü olarak vermekteydi. Dersleri sözlü olarak vermesinin temel hedefi, sadece teknik ve karmaşık tefsir yapan tefsirciler gibi tefsir yapmak istemiyordu. İran'da yaptığı ilk tefsir dersinde, Beheşti'nin tefsir yöntemini ve bu işe yeltenmesinin sebebini açıklayan ses kaydını, tüm çabalarımıza rağmen ele geçiremedik. Dikkate şayandır ki o yıllar, ilmi dayanağa sahip olmayan dini anlayışların ve karma inançların hakim oldu

Geçmiş, an ve gelecek sarmalında bulunan insanın, zamanı ve hayatı yaşama ve anlamlandırmasında vazgeçilmez bir kavram olarak tarih karşımıza çıkmaktadır. Tarih; şimdiki zamanı ortaya çıkarmış olan bir geçmiştir. Tarihsiz insanı, hyatı ve zamanı irfani boyutta okumak ve anlamak mümkün değildir. Bilincine varılmış tarih; kronolojik bilginin ötesine geçip tarihten güç alarak şimdiyi ihya ve geleceği inşa gücünü verir. İnsan hafızası olan bir canlıdır ve onsuz hiçliğe mahkumdur. İnsana ilk ilahi dokunuşun kend

Elinizdeki eser, Mutlak Varlığın ve O'nun huzûrî bilgisinin insan kavrayışındaki en yetkin, en zirve örneklerinden ikisini sunan İslam arif ve filozofları Şihabüddin Sühreverdî (ö. 1191) ve Molla Sadrâ (ö. 1641) hakkındaki, yine bu geleneğin varislerinden İranlı düşünür ve âlim İbrahimî Dinanî'nin televizyon programlarının Medya Şafak sitesinde yayımlanan çevirilerinden oluşmaktadır. Tarihsel olarak sonra geldiğinden Sühreverdî-İbn Arabî geleneğini içeren ve felsefe-irfan-naklî ilimleri beraber meczeden bir

Zâtıma, Hallâc-ı Mansûr derler... Aşk'ın elinden, Dost'un ilinden ve Hakk'ın dilinden bir kelime idim. Sonra dile geldim de kendime ?Bir' anlam verdim. Gördüm ki, her kapı O'na çıkıyor. Her çiçekte ?O' kokuyor... Benim yerime sizinle konuşan aslında hep ?O!' Anladım ki; O, benimle kendime bakmak istemiş... ?İşte böyle sevilir', demeye getirmiş. ?İşte böyle, Dost için gerekirse ölünür', demek istemiş... Hikâyemizin mutlu sonla bitmediğini kim söylebilir? En başından beri Bir'dik. Ve en sonunda da ?Bir' oldu

Bu kitapta varlık felsefecisi diyebileceğimiz ârif-i billah Şeyhü'l-Ekber Muhyiddin İbn Arabî'nin insan görüşü ontolojik olarak ele alınmış, onun bütün düşünce dünyasına dair genel bir bakış geliştirilmeye çalışılmıştır. İnsan konusu felsefe tarihinde genelde doğa felsefesi içerisinde ele alınır. İnsan, konuşan bir hayvandır. Dolayısıyla doğanın en üstün varlığı, nefs sahibi olan insandır. İbn Arabî, insana daha çok metafizik penceresinden bakar. Metafizik açıdan insan, Allah'ın yeryüzündeki halifesidir.

Akademisyen kimliği ile yazdığı ?Stratejik Derinlik' kitabıyla dış politika doktrinini yazan Ahmet Davutoğlu, önce güçlü bir hükümetin dışişleri bakanı, ardından da başbakanı olarak hiçbir müdahale ve engelleme ile karşılaşmadan doktrinini uygulama imkanı buldu. Elinizdeki kitap, ?sessiz devrim ile Türkiye'de yapısal bir değişim yaratmış bir partinin bölge politikasını dayandırdığı teorik arka planın gerçekçiliğini ve tutarlılığını, bunun bölge için öngördüğü düzenle olan ilişkisini, hedeflerini ve 14 yıllı

Hicret'ten 3 yıl önceydi. Allah Resûlü'ne yapılan ezâ ve cefânın dozu iyice artmış, Müslümanlara yapılan zulüm ve işkenceler son haddine ulaşmıştı. Tüm bu fiziksel ve psikolojik baskılarla birlikte Resûlullah, eşi Hz. Hatice ve en büyük hâmîsi Hz. Ebû Tâlib'i de kaybetmişti. Sıkıntıların yaşandığı bu günlerde Kâinatın Efendisi, varlık âleminin gülü ve eşref-i mahlûkat Peygamber Efendimiz Miraç ile şereflendirilmişti... O (s.a.a.) , Kâb-ı kavseyni ev ednâya ulaşmıştı. Arş-ı A'lâ'da, Yüce Allah'ın huzurunda;

Müslüman düşünürler hicri ikinci yüzyılın ikinci yarısından itibaren İslam dünyasında ortaya çıkan İslamî fırka ve mezheplerin itikad ve düşüncelerini açıklayan Makalât unvanıyla kitaplar yazmaya başladılar. Hicri üçüncü ve dördüncü yüzyıllarda ise özellikle kelâmî konuların tarihî gelişim seyrini esas alan çok değerli eserler ortaya konuldu. Hicri dördüncü ve beşinci asırlarda ise kelâm ilmi tarihinden mezhepler tarihine doğru bir evrilme yaşandı ve bu alanda kaleme alınan eserler konu mihverli olma

Ulu Şems... Şems-i Tebrizî, Şems-i Pârende, Şemseddîn Muhammed, Şems-i Kalenderî, Şems-i Melâmetî Şems-i Dâi... Bu esrarengiz Hakk dostu, gerçekte kimdi? Neden birden Mevlânânın hayatına girip, onun gibi büyük bir âlimi bir anda kendisine bağlayarak; onun yüzünü, ötelerin de ötesinde olan başka âlemlere ve hakikatlere çevirdi? Neden, kendisine Aşkın Zülfikârı diyordu? Neden günlerce ve haftalarca hiç dışarı çıkmadan sohbet ettiler? Ulu Şems, bu sohbetlerde Mevlânâya hangi bâtınî ve ilahî sırları açtı?