Evet, eminim. Yemin ederim ki, tek başına Şah İsmail'in ordusuna karşı yürümekten korkmayan bu yiğit kişi galip ordusunun ortasında, kendisini ziyarete gelen birkaç kişiden korkuyordu. Niçin? Neden? Merakla bekledim. Otağın perdesi açıldı. Sessiz, gölge gibi üç kişi içeri girdi. Dimdik yürüyorlardı. Başlarına siyah sarıklar sarmışlar, omuzlarından topuklarına kadar uzanan yine siyah cübbeler giymişlerdi. Üçünün de ince kıvırcık sakalları altın rengindeydi. Gözleri garip bir ışık ile parlıyordu. Otağın ortas

Ernest Mandel'in ifadesiyle polisiye romanların tarihi suçun tarihidir; ama aynı zamanda az önce sözünü ettiğim çatışmalı fikirlerin, fikirden ziyade karmaşık duyguların da tarihidir. Chesterton'ın polisiyelerinde modernizmin çelişkilerinin hem düşünsel hem duygusal karşılıkları vardır. Bir yandan büyüme ve gelişme bir yandan gelişmenin insanda, toplumda, kentte ve doğada yarattığı tahribat... Kentlere yığılan yoksullar ordusu... İnsanı suça, kötülüğe iten ekonomik koşullar... Açıkçası tam da polisiye edebi