Bir Yusuf olamadım… Düştüğüm derin kuyularda nura hasret kaldım. Seni bulamadım, buldum zannettiklerimde kayboldum. Gölgelere âşık olmaktan karanlıkta kaldım. Kırık cam parçalarındaki güneşe aldandım, yaralandı kalbim. Allah’a ısmarladık demediler, terk edildim. Yoruldum… Seni bulmam gerekirken ilk seni kaybettim. Sana teslim oluyorum; Senin seçtiğinde hayır vardır, biliyorum. Dikenli teller içinde kalbim… Sen benim yerime seçer misin Allah’ım? Ve bana seçtiğine rıza gösteren bir kalp nasip eder

Ebed için çıkılan yolculuğun dünya durağında kısa bir mola verdiğimizi kabullenemiyoruz. Sürekli bir şeyler biriktirmekle meşgulüz. Kiracısı olduğumuz hayatın bir ömür hamallığını yapmak neden? Çıktıkça eskiyen hayat apartmanında kaç tane "keşkeler" biriktirdin? Gayelerin, arzular olarak mı kaldı? Kaç pişmanlığın var? "Şimdi sırası değil" diye ertelediğin nefis muhasebeni son kata doğru dizlerinde derman kalmayınca mı yapacaksın? Dün elinden çıktı. Yarına senedin yok. Ömrünü bulunduğun gün bil...

Derdin hep yanında ise şükret! Derdin derman olduğu gibi aynı zamanda dosttur sana... Ve hep acıları söyler. Gecenin en demli anında gelir, çayıma ortak olur. Ve sorar: - Nedendir gece gece bu kadar çay? Çayımdan bir yudum alıp masaya bırakmamdan alır cevabını: - İçiyorsak sebebi var dost... Eminim kitabı okuyan her genç "Benim de bir derdim var ve içiyorsam sebebi var" diyecek. O dert ki, bir davanın kimliği ve ebedi hayatın anahtarı... Satır aralarında ilerledikçe iman gözlüğünü takıp kâinatı seyretmenin

Ateizm, Evrim, Deizm, İslam vs... Kafanda deli sorular... Ve ?Hımm demek öyleymiş'' diyeceğin meseleler ve cevaplar... Aklın görevi göze yüklenince insanın kâinata açılan penceresinin menteşeleri gevşiyor, sıkmak için bir penseye gerek olabilir. Karşında yanan insanları gördüğünde elindeki yangın tüpü ile söndürme imkânı varken nasıl kullanıldığını bilmediğin için kendini sorumlu tutacaksın. Ve bir gün ihtiyacı olanlara su ikram etmek istediğinde sürahinin boş olduğunu anlaman ilk adımın olacak... Okurken ?