Osmanlının son zamanlarına ve Atatürk Döneminin neredeyse tamamına şahitlik etmiş olan Babanzade Ahmet Naim, bu zamanların en büyük düşünürlerinden biridir. Sırat-ı Müstakim (sonradan Sebilü'r-Reşad) dergisinin bu usta kalemi, aynı zamanda Doğu ve Batı kültürlerini derin bir mukayese istidadına sahiptir. Mehmet Akifin onun hakkında söylediği şu sözler ise entelektüel derinliğinin ispatıdır: Hamdi (Elmalılı Hamdi Yazır) ve Naim, bunlar sikadandır; ne derlerse öyledir, sözleri senet teşkil eder. Babanza

İslam Ahlakının Esasları ismiyle sadeleştirdiğimiz eser, Ahmet Naim'in önemli bir kitabıdır. Önemi, şüphesiz muhtevasından kaynaklanır. Hiçbir insanın kayıtsız kalamayacağı ahlak konusu bu eserde, hem dini, hem de felsefi açıdan işlenir. Ancak bu kitabın önemi; muhtevası kadar konuları ele alış tarzından da kaynaklanır. Çünkü A. Naim bu eserde, İslam dini ve İslam ahlakı konusunda ileri sürülen bazı ciddi iddialara gerek dini gerekse felsefi açıdan doyurucu cevaplar verir. Söz konusu iddialar hala geçerli o

İlm-i hadis-ki ona İlm-i Rivâyet, İlm-i Ahbâr, İlm-i Âsâr nâmını da verdikleri vardır- Resûlullâh Sallallâhu aleyhi ve sellemin Akvâl ve Efâlini bildiren ilimdir. Resul Aleyhis-salâtü ves-selâm Efendimizin Akvâlinden murâd, Kurân -yani Vahy-i Metlûv- olmayarak buyurdukları sözlerdir. Efâlinden de murâd Zât-i Seniyye-i Risâlet-Penâhîlerinden sâdır olmuş umurdur ki bunların bir takımlarına ittiba ile memûruz. Taban, yahut hâssa-i Nebevîyyeleri olmak üzere kendilerinden sâdır olmuş olup ittiba ile memûr olmadı