Her hakikatin bir hayalle başladığına inanırım ben. Hayal kurmak yeni ve yeniden bir dünya inşa etmeye benziyor. Ve benim gibiler için o hayali kuracak da o hakikati bulacak da tek bir yer var; yazmak... “Kim bir Müslümanın hayatını yazarsa ona yeniden hayat vermiş gibi olur.” diye bir cümle var hatırımda. Bu kitabı okurken de tam öyle hissediyorum. Hayalin hakikatle buluştuğu ve çok eski zamanlarda yaşamış ama “ölmemiş” olanların yeniden can bulduğu bir hikâye bu. Şöyle konuşuyor kitap benimle; Yolun başın

Muhterem Dedem, Ben sizi düşündüğümde aklıma Hz. Yakub ve Yusuf gelirdi… Mevlana ve Şems gelirdi… Kim kimin evladı, kim kimin babası belli olmazdı, kim kimin mürşidi kim kimin müridi anlaşılmazdı. Reyhanları kokladığında, ceddin İmam Hüseyin’i koklarmış gibi koklardın. Gül, nergis ve reyhan senin şiirlerindi. Sen Resulullah’ı özleyen ümmetin ümidiydin, ümitlerimiz senin nazarında diriydi. “Allah dostlarına ölü demeyin,” buyurmuştu Gül Peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdüğün, her daim

Ben Rabia... Aşka düştüm, bir daha da beni gören olmadı... Cenneti ateşe verip cehennemi söndüren kadın dediler benim için; oysa ben Allah'ın rızasına perde olan şeyleri düşünmekten vazgeçin demiştim. *** Araştırmanın sonuna geldiğimde elimde birbirini doğrulayan yirmi civarında menkıbe ve kırık dökük rivayetlerden başka bir şey kalmamıştı. Ne yapacağımı nasıl değerlendireceğimi açıkçası bilmiyordum hatta vazgeçmeyi bile düşündüm... Bu ikilem ile mücadele ederken bir gece nasıl oldu bilmiyorum ama gö

"İçinde mektup olan Mektubat'ı bir süre aradım, tahmin ettiğim gibi üst rafta duruyordu. Hemen tanıdım, tanımamak imkânsızdı, çocukluğumdan beri bu iki cildin kavuşma hikâyesi beni hep çok etkilemişti. İçeriği hakkında hiçbir şey bilmiyordum, ilgimi de çekmemişti. Ama Hâce'min her gün mutlaka bir parça okuduğu, özel zamanlarını ayırdığı kitaptı. Onları ayırmaya kıyamayıp her ikisini de raftan aldım, dayımın yatağının ucuna oturdum, kitabın sayfalarını biraz karıştırdıktan sonra sararmış zarfı buldum. Zarfın

Bir Rabia geldi, aşka düştü, bir daha da onu gören olmadı... "Ey Basralılar! Ey iman etmiş kardeşlerim! Sakın cennet umuduyla ibadet edip cenneti ateşe vermeyin ve sakın cehennem korkusuyla ibadet edip ateşi harlamayın. Allah'ın hükmüne razı olan, cennet cehennem hesabı yapmaz. Ya İlahî, cehennemden korkarak sana ibadet ettimse beni cehennemde yak. Cennete tamah ederek ibadet ettiysem cenneti bana haram kıl. Cenneti ateşe verip cehennemi söndüren kadın dediler benim için; oysa ben Allah'ın rızasına perde o

Muhterem dedem, Ben sizi düşündüğümde aklıma Hz. Yakub ve Yusuf gelirdi... Mevlana ve Şems gelirdi Kim kimin evladı, kim kimin babası belli olmazdı, kim kimin mürşidi kim kimin müridi anlaşılmazdı. Reyhanları kokladığında, ceddin İmam Hüseyini koklarmış gibi koklardın. Gül, nergis ve reyhan senin şiirlerindi. Sen Resulullahı özleyen ümmetin ümidiydin, ümitlerimiz senin nazarında diriydi. Allah dostlarına ölü demeyin, buyurmuştu Gül Peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdüğün, her daim haz