anne sütüyle yıkanmış imgeler günah çıkartır gelin kınasına banmış naftalin hıçkırıklarında / paslı sükûn lirik ayinler sağarken kutsal mabedime üveyik kanadında hüznü aksıran gölgeler çiviliyor gece! bir kırlangıç öpüyor şiirin ağzından çığlık yükseliyor içimin dergâhından çekilin kaygılar çekilin! vav olup kıvrılacağım bir türkünün en acıyan yurduna

azmak ayrı okumak ayrı diye başlar bazı sohbetler. Yazmak ve okumak aslında tek olana iki ayrı koldan gitmekti belki de. İki ayrı kolun, tek bir noktada birleşip kalbin kuyusuna nûr mührü akıtması... Lamelif'i düşünün. İki ayrı kolu var. Sanki birini kucaklamak, sarmak ister gibi. O iki ayrı kol aşağıya, kalbin kuyusuna inerken kördüğümün anavatanı olup tek bir mânânın yurdu olmaz mı? Lamelif... Sırrın kalesine elçi olan harf-i yâr... Beyaz Ağıt, Çivi, İmgenâr Sokağı kitaplarının yazarı Mehtap Altan'dan k

Mehtap Altan bu kez, başkalarını kendi öyküsel dili ve anlatımı içinden konuşturuyor. Özgün bir şair ve son derece yetkin bir konuşturucu olduğunu bilenler için bu şaşırtıcı değil. Çünkü şiirsel olanı tanıyan ve güzel söyleşen insanlar aynı zaman güzel söyler ve anlatırlar. İnsanoğlu kadar eski olan 'kıssa' (mesel/masal, hikaye, öykü...) dilinde Altan bize ne kadar incelikli, ne kadar içten ve ne güzel şeyler anlatıyor. Dili bir kanaviçe gibi, ince ince işlenmiş; dünyası saf, arı duru ve gizlice saran bir h