Yaşadığımız çağda hayatın anlamı üzerine o kadar yanlış tercümeler yapıldı ki kafalar karmakarışık oldu. Kavramların tercümesi yanlış yapılınca da mutsuzluk ve değersizlik hissiyle baş etmeye çalışan insanların sayısı hızla arttı. Mutlu insan için çizilen resimlerdeki klişe sahneler zihnimize öyle bir kazındı ki varlığımızı bu resimlere uydurmak için kendimizden vazgeçtik, yine de ruhumuz doymuyor. Sıradan kelimesi öyle bir yerin dibine batırıldı ki herkes farklı olmak uğruna aksesuar avına çıktı. Artık baş

Hayatla imtihanımızın müfredatı, yetiştiğimiz evde yaşananlardır. Çocuklar alfabeyi okulda öğrenir ama anne babalarının kelimeleriyle cümle kurarlar. Bu yüzden doğumla birlikte anne babalar için de uzun sürecek bir dersin zili çalmış olur ve günümüzün en önemli meselesiyse ebeveynliğin bir tür sertifika programı gibi algılanışıdır. Oysa mekanikleşen ve geçmişin mirasını küçümseyen bu ebeveynlik, çocukla kurulacak sağlıksız iletişimi de beraberinde getirmektedir. Eğitimci Salih Uyan, bu kitabında gelenekten

Ben, Hiçbir şey olamazsa bari öğretmen olsun, cümlesinin çok sık kullanıldığı bir dönemde öğretmenliğe başladım. Birkaç yıllık tecrübeden sonra o cümle zihnimde şöyle değişti: Eğer bir kişi öğretmenliğe layık değilse ne olursa olsun ama öğretmen olmasın. Çünkü öğretmenlik kolay iş değildir. Başka mesleklere benzemez, mesai saatlerine sığmaz. Bu yüzden öğretmen eve gidince işini kapının önünde bırakma lüksüne sahip değildir. Bırakırsa, öğrenciler de öğretmene duydukları saygı ve sevgiyi son dersten sonra sı

Klimalı seminer salonlarında hayata olumlu bakmak kolay. Ezberlersin rolünü, çıkar oynarsın. Ama ölüm döşeğinde ezberlediğini değil, ancak yaşadığını oynayabilirsin. Birinde rol biter, perde kapanır. Diğerinde rol biter, perde açılır. Ve bu gerçek, yaşadığın dakikaları okuduğun kelimelerin efendisi kılar. Okuduklarınla yaşadıkların uyuşmuyorsa eğer, ancak bir su birikintisindeki gökyüzü kadar derin olabilirsin. Bana kaç yıl yaşadığını, ne kadar çok şey bildiğini anlatma sakın! En nihayetinde sen, aldığı

“Dijital dünyada e-beveyn olmak” derken ne kastediyoruz? İnternet artık hepimizin hayatının vazgeçilmez bir parçası. Bir yanıyla çok zengin bir fırsatlar dünyası, bir yanıyla da önü alınmazsa büyük risklere gebe bir mayın tarlası. Hadi biz yetişkinler bu mayın tarlasında bir şekilde güvenle yol alabiliyoruz. Peki çocuklarımız? Onların bu dünyada var olmalarının önüne geçmek ne mümkün ne de gerçekçi. O halde zaman zaman kendimizi çocuklarımızdan daha acemi hissettiğimiz bu dünyada onları nasıl koruyacağız

Efe ve arkadaşlarının fenomen olmak için çıktıkları yolda başlarına gelenler, tavuk dürümün arasına konmuş tavuğun başına gelmedi! Efe'nin sosyal medyada yaptığı duygusal paylaşımlar bazı arkadaşlarının "arabeskin kralı" diye alay etmesine, ailesinin ise çileden çıkmasına sebep olur. Ve Efe'ye sosyal medya yasaklanır. Fakat bu yasak öyle bir projeyle delinir ki kimse gıkını bile çıkaramaz. Efe ve arkadaşları bir anda birçok kişi tarafından tanınmaya başlar ama bu şöhret hiç de hayalini kurdukları şöhrete be