Daha önce bize böyle hitap eden olmamıştı. Bir an üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. Sanki ben değildim yıllar boyunca büyüsem, özgür olsam diye hayal kuran... Büyümek, hiç gerçekleşmeyecek düş gibiydi küçük bir kızken... Ama şimdi işte karşımda birisi gençler diye sesleniyordu. Bu yıl son senem. Aklımda deli sorular: Gittikçe genişleyen hayatın açısı nereye uzanıyor? Lisede nasıl bir genç olacağım? Yeni yüzler, yeni telaşlar sararken hayatımı ansızın değişecek miyim? Korkuyor muyum yoksa? Peki ya geleceği d

Siz hâlâ Sümeyra Nine'nin bahçesini görmediniz mi? Öyleyse çok şey kaybettiniz! Öncelikle şunu belirtmeliyim ki ona bahçe demek büyük haksızlık. Minik bir orman, çok daha doğru olur. Üstelik içindeki ağaçlardan bazıları geceleri masal bile anlatıyor. Onlara masalveren ağacı diyorlar.

Her insan bilinmezlerle dolu ayrı bir hikâyedir. Hayatın yokuşlarında birbirine dokunan bu hikâyeler kimi zaman umutla kimi zaman kederle çoğalır. Kavuşmalar vedalar kayıplar... Büyümek bazen masalsı bir düş bazen de endişe vericidir. Yuvarlan Dünya Çıkmazı, hayat mücadelesi veren bir grup insanın öyküsünü anlatmakta. Hüznün içinde kocaman bir gülüş saklayan çocukların yokuştan aşağı nefes nefese koşan öyküsü. Bugünün sorunları ile yüzleşirken, geçmişten gelen gizemli seslerin şifreleri ile kahramanlarımız

Ne demişti Mihri Nine, Bu dünyadan güzel bir insan geçti. Biz onu görmesek de çok sevdik. O, Hz. Ebu Bekir; arkadaşlığın, dostluğun yegâne örneği. Peygamberimizin can dostu. Biz de Hz. Ebu Bekir'den aldığımız vefa dersiyle, birtakım operasyonlara kalkıştık. Ama ne operasyon! Kolay olmadı, çok yorulduk ama sonunda iyi bir iş başardık. Ne mi yaptık? Bu sorunun cevabı kitabın sayfalarında. Sana tek bir söz söyleyeyim: Kendine bir iyilik yap ve dost edin...

Onlar her yerde. Sessizce kaldırımlara yansıyor gölgeleri. Solgun yapraklar gibi dökülüyorlar şehrin üzerine. Sonra rüzgâr süpürüyor onları en tenha köşelere. Yeryüzü daraldıkça daralıyor ve onlar sığamıyor hiçbir yere. Yanından geçiyorlar bazen, fark etmiyorsun. Senin bir adın var. Seni anlatan bir isim... Doğduğunda kulağına seslendiler, bu isimle güldün, bu isimle yürüdün, bu isimle okula başladın. Adın senin sesin. Hayallerin var sesinle büyüyen. Hüzünlerin ve sevinçlerin var. Sana ait, seninle nefes a

Masalların müzelere kaldırıldığı bir şehir düşün... İşte orası Susanpusan Şehri. Ve bu şehirden yola çıkan üç arkadaşın masal gibi geçen yolculuğunu hayal et şimdi.Henüz haritada çizilmemiş gizemli ülkeyi...Kendisini ziyaret etmeye gelenleri ağırlayan kanatlı misafirhaneyi...Hortumundan kayılarak içine girilen, fil şeklindeki kütüphaneyi...Kasabanın tam göbeğinde yer alan, içinde iyiliklerin biriktirildiği kocaman kumbarayı...Üzerinden geçenleri gülümseten köprüyü...Her şeyin sayı ve sırayla yapıldığı köyü.

İnsan annesini ya da babasını kaybedince üzülür. Ama onlar şehit olduysa hüznün yanında bir sevinç de yaşar. Çünkü artık cennette onu bekleyen biri vardır. Bundan sonra geriye cennette sevdiğine kavuşmak için dua etmek ve güzel bir hayat yaşamak kalır. Polis annesi şehit olan Emre'nin hikâyesi, Hz. Üsâme bin Zeyd'in hayatıyla birlikte yüreğinizi ısıtacak.