“Benim cânım! Varlık Allah’ındır, sen ise halkın sanırsın. Nihayet Hakk’ın varlığı halk suretinde göründü. Halk da sandı ki halkın varlığı Hakk’tır. Hakk ortaya çıkmak istedi ancak bu âlemde kendine uygun ortaya çıkacak varlık bulamadı. Hakk Teâlâ gayret edip kendi varlığını, halka geçici olarak ödünç verip meydana çıkardı. Ödüncü yine sahibine veren, borçtan kurtulur. Bu ödüncü kendine mal eden ise azaba yakalanır. Aliyyülâlâ ululuktan nispettir, yüksek manasındadır, mutlak Allah’a mahsustur. Halk arasında

Büyük mutasavvıf Niyazı-i Mısri bir çok tasavvufi ve tarihi meseleyi yazdığı Hatıralar'a, tahminen Rodos'a nefyinden 1083-1673 sonra başlayıp çoğunu Limni'ye birinci sürülüşünde yazmıştır. Hatıralar'ın 1693'te ölümünden bir yıl önce ikinci sürgün sırasında da yanında olduğunu yazılarından anlaşılıyor. Bu bakımdan bazı şiir ve yazılarının altındaki tarih kayıtları konuya açıklık getiriyor. Hatta bu bazen o dereceye varıyor ki gün gün ne yapacağını, neler düşündüğünü, neler yaşayıp yazdığını bile takip eder d

XVII. asırda yaşayan Mehmed Niyâzî-i Mısrî Halvetî (k.s.), Halvetiyye'nin Orta Kol diye tanınan Ahmediyye-i Halvetiyye kolunun devamı niteliğinde olan Mısriyye şubesinin kurucu pîridir. Coşkun ve cezbeli bir sûfî olan Hz. Mısrî, İslâm tasavvuf tarihinin en renkli ve en yetkin simâlarındandır. 1618'de Malatya'da doğmuş Diyarbakır, Mardin, Kerbelâ, Şam, Mısır, İstanbul, Elmalı, Uşak, Kütahya ve Bursa'da yaşamış, nihayet sürgüne gönderildiği Limni'de 1694 senesinde rıhlet etmiştir. İbn Arabî, Hazret-i Mevlânâ