Martın ilk Perşembe günü, öğleden sonra saat üçte Barnegat Kitabevi´ni hafta sonu tatiline soktum. Ucuzluk masamı içeri çektim, kapımı kapadım, kapı camındaki AÇIK tabelasını KAPALI´ya çevirdim. Yazarkasanın raporunu aldım -ne yazık ki, yalnızca bir anlık bir iştiçekleri arkadaki odama götürüp bankaya yatırma fişini yazdım ve bir pasto makbuzu hazırladım. Sonra otuz santim boyunda bir kutuyla dükkana döndüm. Kutu bir çocuğun yaptığı ev resmine benziyordu, sivri bir damı falan vardı ama bacanın olması gereke

Mektup açacağı ile yarayı genişletiyor, başını eğip kanı emiyor, kan ağzını doldurup boğazından aşağı akıyor. Kan tadına bayılıyor, kan içme fikrine bayılıyor. Vampir miti güçlü bir mit, bütün mitler gibi de saçma. Ancak kanın verdiği tatmin ve yarar mitleri aşıyor sanki. Sahibinin yaşam gücünü taşıyan bu araçtan besleyici ne olabilir? Onu yutanı gençleştirir elbette. Başka türlüsü olabilir mi? Yumuşak eti ısırma güdüsüne karşı koyarak oburcasına emiyor. Bu dolgun memede diş izi kalmayacak. Kadın bağlarını

Byrne anahtarını çıkarıp kilide sokuyor. İki adam anahtarın kilitte döndüğünü işitiyor. Oturan adam ayağa kalkıyor, ayaktaki kapıya doğru yürüyor. Byrne Hollander kapıyı itiyor, karısına yol veriyor, kendisi de arkasından giriyor. Sonra iki adamı görüyorlar ama artık çok geç. Onların ne yaptıklarını, neler söylediklerini söyleyebilirim. Hollanderler´in nasıl yalvardıklarını, pazarlık etmeye çalıştıklarını ve iki adamın yapmaya karar verdikleri şeyi nasıl yaptıklarını. Byrne Hollander´i susturuculu bir .

Bir silah patlaması duyuldu. Mick´in üstüme, yüklenmesiyle arkaüstü düşmüş, altımdaki sandalyeyi paramparça etmiştim. Ben tahta kırıklarının üstünde, Mick de benim üstümde yatıyordu. Elinde bir silah vardı ve kapı eşiğinden gelen otomatik silah ateşine karşılık olarak ateşleyip duruyordu. Kafamın üstünden uçan bir şey görür gibi oldum. Büyük bir gürültü oldu, dalgalar halinde şok titreşimleri hissettim. Sonra her şey bitti... Etrafıma bakındığımda gördüklerimi zihnim almadı. İskemleler ve masalar başaşağı d

Mayıs´ın son Çarşambası saat onu çeyrek geçe, güzel bir kadını bir taksiye bindirdim ve arkasından bakarak yaşamımdan ya da en azından mahellemden çıkışını izledim. Sonra ben de bir taksi çevirdim. Sürücüye West End ve Yetmişinci Birinci Sokak köşesine çek, dedim. Sürücü ana dili İngilizce olan o soyu tükenmeye yüz tutmuş kuşlardan biriydi. ´Yalnızca beş blokluk yol´ dedi. ´Senin gibi genç birinin böyle güzel bir gecede takside ne işi var?´ Geç kalmamaya çalışıyorum, diye düşündüm. İki film tahminimden uzu