Güç olanı, kolay söyledi Aşk dili ile... Zor olanı yol belledi kendine. Büyükle büyük oldu Yunus Emre. Küçükle küçük oldu, tevazu ile. Benim yüzüm yerde gerek... Bana rahmet yerden yağar... Deyip taht kurdu yüreklere. Dillere söz oldu, sazlara nağme. Gönüllere aşk oldu, insanlığa gaye. Dördüncü cemre olup bütün âleme; Yandı, pişti, oldu aşk ateşinde. Şikâyet etmedi bir kere bile. Aşkın hazzını tattı har içinde. Gençliği tanıştırdı, gerçek Aşk ile...

Öyle bir sevdadır ki bu, ne yere sığar ne göğe Onun içindir ki, sevda demişler, aşk demişler ismine Senin aşkınla şad olan gönlüm, sensizliğe mahkûm olsa da Mahşer'e kadar, içinde bulunduğum ahvalden müşteki değilim zerre kadar. Bilirim. Gül gibidir, miski amber gibidir aşk. Tıpkı Yusuf'a benzer. Kokusunu almaya ise ancak bir Yakup ister Sevgiliye söyleyin her şeyi alıp gelsin, Gönül tahtımı ona elimle vereceğim. Bakışlarıyla beni durmadan yakıp delsin Aşkıyla o sonsuza, mahşere ereceğim. Esrar Dede'den