Son on asırlık Türk edebiyatının ana konularından biri Hz. Peygamber'dir. XI. yüzyılda ilk filizini veren bu konu, zamanla kökleşip dal-budak salmış; edebiyatımızın her sahasında giderek zenginleşip bir geleneğe dönüşmüştür. Na't, siyer, mevlid, şemail, hilye, Nebi, gazavat-ı Nebi, ahlaku'n-Nebi, vafatü'n -Nebi, Muhammediye, kırk hadis, yüz hadis, gibi sadece Hz. Peygamber'e tahsis edilen pek çok tür; bu türlerde kaleme alınmış binlerce eser, Türk edebiyatında başlı başına bir Peygamber Edebiyatının varlığı

Edebiyat Sanatı ve Bilimi Sanat, sanatkarın hayat ve tabiat karşısında edindiği soyut duygu, düşünce, hayal ve intibaları, herhangi bir malzeme ile somuta taşıyıp estetik bir objeye dönüştürmesiyle hayat bulur. Sanatın varlığında mutlak manada ihtiyaç duyulacak olan malzeme; dildir, taştır, mermerdir, ahşaptır, sestir, renktir. Edebiyat, şair veya yazarın doğuştan getirdiği sanat kabiliyeti ile zihni, ruhu ve muhayyilesini eseri üzerine teksif etmesi sonucu var ettiği bir dil sanatıdır. Edebiyat oldum ol

Bir güzel sanat ürünü olan edebi eser (şiir, hikaye, roman, tiyatro), estetik bir terkiptir. Başta muhteva, yapı, dil ve üslup olmak üzere pek çok unsurdan teşekkül eden bu terkibin gerçek manada anlaşılıp yorumlanabilmesi ve -özellikle- edebiyat bilimcisinin ciddi biçimde hazırlıklı ve donanımlı olmasını gerektirir. Söz konusu birikim ve donanım, edebiyat teorisi, edebiyat tenkidi, edebiyat tarihi, edebiyat sosyolojisi, edebiyat eğitimi ve karşılaştırmalı edebiyat´tan oluşan edebiyat bilimi´nin verileyirle

Güzel sanatların ana kollarından birisi olan edebiyat; ne onu´ var eden sanatkâr, ne onun vücut bulduğu sosyal ve tarihî ortam, ne seslendiği okuyucu, ne de üzerine söylenmiş söz veya yazılardır. Edebiyat; sanatkâr, sosyal ve tarihî ortam, okuyucu, eleştirmen dörtgeninde hayat bulmak ve bunlarla şu veya bu ölçüde bağları olmakla birlikte, bir noktadan sonra onlardan bağımsız bir sanat objesidir. Edebiyat; bizzat yazar veya şâirin zihni, ruhu, gönlü ve dilinde hayat bulmuş, kendi içinde tutarlı ve uyumlu bi

Güzel sanatların ana kollarından birisi olan edebiyat; ne onu´ var eden sanatkâr, ne onun vücut bulduğu sosyal ve tarihî ortam, ne seslendiği okuyucu, ne de üzerine söylenmiş söz veya yazılardır. Edebiyat; sanatkâr, sosyal ve tarihî ortam, okuyucu, eleştirmen dörtgeninde hayat bulmak ve bunlarla şu veya bu ölçüde bağları olmakla birlikte, bir noktadan sonra onlardan bağımsız bir sanat objesidir. Edebiyat; bizzat yazar veya şâirin zihni, ruhu, gönlü ve dilinde hayat bulmuş, kendi içinde tutarlı ve uyumlu bi

XX. yüzyıl modern Türk hikâyeciliğinin, adı ilk sırada anıiması gereken birkaç önemli yazarından birisi Memduh Şevket Esendai´dır. Yarım asra yaklaşan sanat hayatı müddetince 300´e yakın hikâye ve üç roman kaleme alan Esendal, aynı zamanda hikâyeciliğimizde yeni bir tarzın ilk ve en önemli temsilcisidir. Hikâyeye 1908´de, kendinden önceki edebî gelenekle başlayan Memduh Şevket Esendal, 1921´den sonra, özellikle türün yapısı, bu yapıyı teşkil eden unsurlar bakımından Çehov tarzı hikâyeyi benimsedi. Hikâyele