Dursun Ali Tökel, Divan Şairi de Okur’du başlıklı çalışmasında, divan şairlerinin, yaşadıkları dönemde kitaba ve kütüphaneye yükledikleri anlama, kitabı elde etme yollarına, okuma ve yazma biçimlerine ve ritüellerine dair sorular sorarak “okuma” eyleminin klasik edebiyatımızdaki yerini tayin ediyor. “Oku!” emrinin, muhatabındaki etkisini araştıran Tökel, yönelttiği sorularla divan şiirine/şairine/edebiyatına ve onun arka planında yer alan büyük kültürel birikime dair en ince ayrıntıları görmemizi, ona bakı

Bir medeniyetin bütün verileri, yaşanılan çağın bir yorumudur; Osmanlı dönemi mimarisi, müziği, geleneksel sanatları hakkında övücü iltifatlarda bulunulurken, o devrin edebiyatı hakkında sadece karalamacı, hafife alıcı, yok sayıcı bir üslup kullanmak akıl kârı değildir. Mimar Sinan'ın taşla yaptığını Karahisarî yazıyla (hatla), Bâkî kelimelerle, Levnî renklerle, Itrî seslerle (notalarla) yapmıştı. Bize düşen bu çok katmanlı miras karşısında, anlama yetimizi kullanarak sonuçlar çıkarmaktır. Övmenin kolaycılı

Eski Türk Edebiyatı'na sıra dışı yaklaşımlarıyla bilinen Dursun Ali Tökel, Divan Şiirinde Mitolojik Unsurlarla Divan Şiirinde Harf Simgeciliği adlı kitaplarından sonra Deneysel Edebiyat Yönüyle Divan Şiiri adlı bu çalışmasında yine aynı yaklaşımını -bir başka ifadeyle kanon kalesine 'gedik açma' çabasını- sürdürüyor. Bu kitapta, Divan şiirinde şiirin yapısını söken ve anlamını yeniden sorgulattıran her çeşit teşebbüsü kuramsal bir perspektifle sunuyor. Çünkü bu çalışma, deneysel edebiyat kavramının Divan ş