Ey can! Sevda bir gün gelirse sana, çalmadan girer kapını. Bir elinde mutluluk bir elinde acıyla... Yağmur ile başlar hikâye... Sonrasında artırır rüzgârını ve sertleşir, acımasızlaşır. Sonunda bir kar tanesinin gökten süzülüşüne bırakır kendini. Bir vuslat arayışının içinde sakinleşir gönüller... Daha sonra kendini dünyanın en acımasız sorusunun içinde bulur: Aşkın olduğu yerde vuslat olmalı mı? Kitabın kapağını kapatan yürekler anlar ki; aşkın iki meyvesi, yani hasret ve vuslat sunulur her daim aşkın