Bir demiryolu işçisinin oğlu olan Pablo Neruda, 20. yüzyılı büyük yaşamış şairlerden. Şiir, diplomatlık ve toplumsal savaşım, onun yaşamının üç büyük uğraşı. Hem sürgünler yaşamış, hem de ülkesi Şilinin Paris büyükelçiliğine kadar yükselmiş bir ozan. Yirmi Aşk Şiiri, Umutsuz Bir Şarkı, Yeryüzünde Konaklama, Yürekteki İspanya, Evrensel Şarkı ve Macchu Picchu Dorukları gibi yapıtlarıyla 1971 Nobel Edebiyat Ödülüne değer görülen Neruda, çağımızın en saygın ozanlarından biri. 1958de yayınlanan Kuruntular Kitabı

(...) Geldin yaşamıma benim bütün getirdiklerinle, bekledim seni, ışıktan, ekmekten ve gölgeden yapılmış; böyle muhtacım sana, böyle seviyorum seni, ve bütün herkes, yarını duymak isteyen, onlara söylemeyeceklerimi, okusunlar bu dizelerde ve geri çekilsinler bugün, çok erken çünkü bu tartışmalar için. Bir yaprak vereceğiz yarın yalnızca onlara aşk ağacımızdan yeryüzüne düşecek, dudaklarımız yapmış sanki, bir öpüş gibi yenilmez doruklarımızdan düşen göstermek için ateşini ve sevecenliğini gerçek bir aşkın...

Latin Amerika'nın Walt Whitman'ı kabul edilen Pablo Neruda, tıpkı tahıl taneleri kadar sayılması olanaksız dediği bu büyük şair gibi, yurdunun bütün içsel dünyasını ve dünyevi varlığını şiirleştirme yoluna gitmiştir. Kuşlar Sanatı çağımızın evrensel şairi Neruda'nın bu tutumunun ilginç bir örneğidir. Şili'de en yaygın rastlanan kuşlara tek tek övgüler düzen bu kuşbaz şair, kitabın sonunda kendi düşsel kuşlarıyla mizahi bir eleştiri sunar. Dünya şiirinde eşi görülmemiş bu şiir deneyinin, ıssızlaşan bir dünya

Neruda, bütün dillerde 20. yüzyılın en büyük şairi. GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ Neruda'nın 1933, 1935, 1937 yıllarında üç kitap olarak basılan ve Canto General'in yanında başyapıtı sayılan Yeryüzünde Konaklama, Türkçede ilk kez eksiksiz yayımlanıyor. Daha önce Alova'nın çevirisiyle yayınlarımız arasında çıkan ve geniş ilgi gören Kuruntular Kitabı ve Kuşlar Sanatı'ndan sonra, bu ünlü yapıtında da Neruda, gerçeküstücülüğün ve Güney Asya kültürünün etkisiyle, yeryüzünün değişken doğasını, insan gövdesine ve madde

Elimdeki iki anahtar sanki; Biri sevmek seni, öbürü sevmemek, biri mutluluk, mutsuzluk; bir yazgı ihtimali öbürü. İki ihtimali var aşkımın seni severken. Bundandır seni sevmediğim zaman da sevmek, bundandır seni sevdiğim zaman da sevmek.

Halkım ben, parmakla sayılmayan Sesimde pırıl pırıl bir güç var Karanlıkta boy atmaya Sessizliği aşmaya yarayan Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa Tohuma dururlar yeniden Ve halk, toprağa gömülü Tohuma durur bir yerde Buğday nasıl filizini sürer de Çıkarsa toprağın üstüne Güzelim kırmızı elleriyle Sessizliği burgu gibi deler de Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerle.