Zamane aşkları diye nedensiz dememişler; zamana uygun dışı parlak, süslü, içi bomboş oldu aşklar... Herkes aşkın peşinde ama aslında aradığının ne olduğundan da bulduğunda onu tanıyabileceğinden de emin değil! Öylesine şekil değiştirdi ki duygular, uğruna harcanan emek de, sevginin tanımı da, aşkı sahiplenme biçimi de bir başka artık... Deniz ve Cansel; yıllardır süregelen bir beraberliğin içinde birbirlerinin canını acıtarak, inciterek, neşeden çok gözyaşı vererek, sadakatten uzak sürdürüyorlar hayatlarını

Uzaklara gitmek, beni üzen her şeyi, herkesi ardımda bırakmak istiyorum... Fakat biliyorum ki kafa aynı kafa, ruh aynı ruh, kalp aynı kalp... Ne yaparsam yapayım benden farklı bir ben çıkmayacak ortaya. Bazen gitmek, düşünmeyi bırakıp gitmek gerek... Sadece gitmek. Hesapsızca... Yolun nereye varacağını bilmeden, bilinmeyene doğru yol almak gerek... Kaçımız gitmeyi; her şeyi, herkesi geride bırakıp bir daha dönmemek üzere kaçmayı başardı bu hayatta? Kaçımız karalanmış defter misali hayatında beyaz bir sa