Freud´un ruhsal-zihinsel bozuklukların tedavisi için geliştirdiği psikanaliz kuramı ve tekniği; neredeyse yüz yıldır hem çok tehlikeli, hem de çok geçersiz varsayımlardan kurulu olduğu iddiasıyla çok eleştirilmiştir. Fanatik Freud düşmanlarını bir yana bıraksak bile, günümüzde de saygın bir psikoloji paradigması ve kuramı olan ´davranışçı yaklaşım´ taraftarı psikologlar başta olmaz üzere, beşeri ilişkiler ve sosyal bilimlerle uğraşan birçok araştırmacı ve filozof tarafından bugün de Freud´un öğretisi, çok s

Psikiyatr ve psikoterapist olarak kırk yılı aşan mesleki deneyimlerime dayanarak söyleyebilirim ki, hastalarımın yarıdan fazlası nevrotik kişilik yapısının yol açtığı sorunlara çare aramak üzere başvurmuşlardır. Yaşam kalitesini ve yaşama sevinçlerini azaltan, üretkenlik ve verimliklerini düşüren nevrotik semptomlardan yakınan hastalarımın önemli bir kısmı, sorunlarının tıbbi bir rahatsızlıktan doğmuş olabileceğini düşünürler. Ancak nevrotiklerin azımsanamayacak bir bölümü de insanlar arası ilişkilerde yaşa

"Ben ve Öteki" arasındaki ilişkiyi anlamak açısından psikiyatri uygulamaları çok iyi bir örnek oluşturmaktadır. Bu nedenle mesleğimden yola çıkarak bu felsefi probleme yaklaşmaya çalışacağım. İster tanı koyma, ister tedavi etme amacıyla olsun hasta-hekim ilişkisi, "ötekini anlamak" açısından bize çok önemli ipuçları vermektedir. "Ötekini anlama" çabası, psikiyatride nihai bir amaç değildir. Hemen her zaman "ötekini değiştirme" çabasının ön aşaması olarak görülür. Psikiyatri pratiğinin altında yatan ve on

Cengiz Güleç ve Ahmet İnam için Kavuklu, Pişekar benzetmesi yapılıyor. Karagöz ile Hacivat dense de doğru olur bu benzetme. Çünkü onların sohbetleri, en karmaşık durumları bile bir iki cümleyi özetleyen halk bilgeliğini temsil ediyor. Onları tanıdıkça yalın olanın aynı zamanda derin olabileceğini, onları okudukça profesör olmanın bıyıklı cümleler kurmak demek olmadığını anlıyorsunuz. Sohbetlerin kesiştiği ortak bir nokta var. Yaşama ustalığı. Bu yüzden sohbet esnasında havada uçuşan metaforlar, mutlaka bir

Kitabın birinci ve ikinci bölümünü oluşturan ´İnsana Yolculuk´ denemeleri ile ´Psikoterapi Yazıları´nı kimi zaman alçakgönüllü bir edebiyat sevdalısı olarak, kimi zaman da bir bilimadamı ve ruh sağlığı uzmanı kimliğimle kaleme aldım. Üçüncü bölümde yer alan ´politik psikoloji´ yazıları ise şu an yaşamında önemli bir yer tutan siyasetçi kimliğimle edindiğim izlenim ve gözlemlere dayanmaktadır. Denemelerin odak noktası, ´kendini gerçekleştiren insan´dır. Bu konu uzun yıllardan beri ilgimi çekmektedir. Bire