Memleket yangın yeriydi. Genç yaşlı, kadın erkek demeden tüm toplum büyük bir kargaşanın eşiğinde, sahip olduğu her şeyi kaybetmek üzereydi. Düşman dört bir yanda, yıllarca komşu görünenler pusuda, asker yorgun, açlık kapıdaydı... Tüm bunlara dur demenin vakti gelmiş de geçiyordu. Anneler, babalar, gençler, çocuklar ve yaşlılar millî mücadelenin korkmaz bir neferi olarak vatanı korumak, düşmanları ülkeden kovmak ve özgür bir gelecek uğruna o büyük önderin, Mustafa Kemal'in peşinden gitmeye hazırlanıyo

Kat kat örtülerin altında Gizlenmiş gibi, Odanın köşesinde Kocaman bir sandık Sanki ona "Gel" diyor. İçinde ne var acaba? Bir açsa Bir bakabilse Gizemli hazinelerle Bir kucaklaşabilse... Kimi zaman korktuğu, kimi zaman mutluluktan havalara uçtuğu düşsel zamanları anı defteriyle paylaştığı günlerin sonunda; bazen masallarla süslenen, bazen çocukluğunun kahramanlarıyla zenginleşen maceralarla Müge'nin hayalleri gerçeğe dönüşecek miydi? Belki de bunun yanıtı gerçekten o gizemli sandıkta saklıydı...

Karşımıza bir peri çıkıp DİLE BENDEN NE DİLERSEN dese, neler neler sayıp dökmek gelir içimizden değil mi? Peki. sihirli değnek ya bizim elimizdeyse?

Akan suyun önü kesilemez. Ne kadar önlemeye çalışsanız da öylesine bir nokta bulur ki kendine, akar gider biteviye Reyhan da incecik, çağıl çağıl bir su... Nazlı nazlı akmak istese de çayırların gönlüne, dev kayalar kesip durmuş yolunu. Akan suyun önü hiç kesilir mi dersiniz? Kesilmez elbet. Reyhan´a ne kayalar engel olmuş, ne dağlar, ne tepeler... Reyhan, kendi yolunu çizmeyi bilen bir genç kız. Yaşamına sahip çıkan, engelleri aşan, ayakları üzerinde durmayı başaran nicesinden biri... Reyhan... Yaşamını i

Kazıbilime gönül vermiş dokuz arkadaştılar. Kendilerine “Kafadenkler” adını takmışlardı. Onları bekleyen serüvenlerden habersiz ilk kampları için yola çıktılar... Ve bir gece, karanlığın içinde dumansı bir nesne belirdi. Ardında beyaz bir iz bırakarak uçuşan garip şe-kil, önlerinden kayarak geçti. Korkuyla bağrıştılar... “Hayalet!"

Usta yazar Nur İçözü'nün yazmış olduğu Şipşirin Öyküler dizisi okumaya henüz başlayan çocuklarımızın okuma becerisini geliştirirken aynı zamanda onlar için okumayı daha eğlenceli hâle getirmek için hazırlanmıştır. Basit cümlelerden daha uzun cümlelere doğru ilerleyen metinler, özgün ve kaliteli görsel öğelerle desteklenerek çocuk okurların beğenisine sunulmaktadır.

Merhaba! Benim adım Tuğçe... Nedense, bana küp cadısı derler genelde... Kim ne derse desin umursamayın. Benim işim iyilik yapmak, bunu böylece bilin. İyi ki ağabeyimin sözünü dinleyip, tıpkı izciler gibi her akşam, ´Bugün ne iyilik ettim? ´ diye düşünmüşüm. Sonra da yaptıklarımı bir bir yazmışım. Yazmışım da üç defteri doldurup dördüncüye bile başlamışım. Ne o inanmadınız mı? İşte kanıtı. ´Bugün Ne Cadılık Yaptım? ´ kitabının sevimli kahramanı Cadı Tuğçe´nin son serüvenleri... (Tanıtım Yazısından)

Sevimli fok Copcop kocaman bir kayanın üzerine uzanmış güneşleniyordu. Kapkara gözleriyle den,izin üzerinde oynaşan ışıklara dalmış, gitmişti. Güneş ışınları dalgaları aşıp suyun dibine kadar ulaşıyordu. Sanki suyun altında kocaman bir fener yanar gibi derinlikler aydınlanmıştı. Sıkıntıyla içini çekti. Çoktandır kendini yalnız hissediyordu. Çevrede çok az arkadaşı kalmıştı. Bir an eski günler gözünün önüne geldi. Eskiden ailesi ne kadar da genişti. Hep birlikte denize dalıp çıkarak dalgalarla oynarlardı