XIX. asır, Türk toplumunun siyasî, iktisadî, içtimaî ve fikrî bakımdan yeni bir istikamet arayışına girdiği devirdir. Devlet ve milleti ilgilendiren hemen her husustaki yeni arayışlar, edebî hayata doğrudan aksetmiş ve bilhassa roman nev'i bu meselelerin ele alındığı bir mecrâ hâline gelmiştir. Arzu edilen yenilikler için kamuoyunu hazırlamak gibi bir vazifeyi üstlenen romancılarımız, Tanzimat nesline hâkim olan "geri kalmışlık" hâlet-i rûhiyyesi ve "terakki"ye duyulan ihtiyacı çok farklı yönleriyle eserler