Ölüm Hastalığı, 1982 tarihini taşıyan bir Duras metni: Sevdiğini öldürecek gibi olma duygusunu, onu kendinize, yalnız kendinize saklama, bütün yasalara rağmen, bütün ahlaki baskılara rağmen onu alma, kaçırma isteğini duydunuz mu? Hiç bu isteği duydunuz mu? der. Hiçbir zaman, dersiniz.

Modern Fransız edebiyatının en güçlü kalemlerinden Marguerite Duras'dan müzikal tarzda ritimlendirilmiş, dolup boşalan her şarap kadehinde kesintiye uğrayan kısa sahnelerin birbirine eklemlendiği, ölçülü, minimal bir metin, küçük bir başyapıt: Moderato Cantabile. Bir cinayet: Bir adam bir kafede sevgilisini öldürür. Bir karşılaşma: Burjuva bir kadın yine aynı kafede, kocasının yanında çalışan, belli ki uzun süredir peşinde olan bir adamla tanışır. Cinayetin nedeni üzerine başlayan sohbet hayata, aşka ve öl

Bir kitap mı, film mi bu? İkisinin arası mı?... Bir şey gözden kayboluyor burada, görünüyor burada, ama gözden kaybolma ile belirme arasında karar veremiyoruz, ne de korku ile umut, arzu ile ölüm, zamanın sonu ile başlangıcı, dönüşün hakikati ile dönüşün deliliği arasında. Kendini yıkım ve yine de yeniden doğum olarak haber veren yalnızca müzik (güzellik) değil: müzik olarak yıkım'a ancak daha gizemli biçimde tanık oluyor ve katılıyoruz? Maurice Blanchot * Ormanın kenarında bir otel. Birbirlerini tanımayan

Kadın, Fransa´ya dönmeden bir gün önce bir Japon erkekle karşılaşır. Aralarında kısacık bir aşk yaşanır. Alain Resnais´ nin yönettiği Hiroşima Sevgilim adlı filmin başında kadınla erkeği görmeyiz. Önce, Hiroşima´ya atılan atom bombasıyla başları, kalçaları kopmuş gövdelerin bir ölüm ya da aşk çırpınışı içinde oldukları seçilir. Bu parçalanmış, tanınmaz gövdelerden yavaş yavaş kadınla erkeğin gövdeleri belirir: Çıplak; yumuşak. Hiroşima´dan söz etmektedirler. Bu başlangıç, hepimizin bildiği korkunç Hiroşima

Özel bir sinemacıdan mektuplar, fragmanlar ve röportajlarla kurulmuş bir kitap: dünya, deneyimler, edebiyatla sinemanın ilişkisi, kişisel deneyimlerin bir sinemanın oluşumundaki yeri, sinema yapmak, sinemaya gitmek, kitaplar ve filmler. Marguerite Duras´nın Yeşil Gözler´inin ilk basımı 1990 yılında yapılmıştı. Bu basımı yakalayamayan genç kuşaklar için 2008´de yenilenmiş basımıyla… Kitap, Haziran 1980 tarihli Cahiers du Cinéma´da çıkan yazıların da eklenmesiyle genişletilmiş ikinci baskısından çevrildi.

Lol V. Stein'ın Kendinden Geçişi - İkinci El Çağdaş edebiyatın önemli yazarlarından Duras, kitabı hakkında şu sözleri ediyor: Söylediğim, kitaplarımdaki bütün kadınların, yaşları ne olursa olsun, Lol V. Steinın soyundan geldikleridir. Hepsinin gözleri açık renktir. Hepsi sakınımsız, öngörüsüzdür. Hepsi kendi elleriyle yaşamlarını berbat ederler. Müthiş ürkektirler, sokaklardan, alanlardan korkarlar, mutluluğun gelip onları bulmasını beklemezler.

Romanın başkişisi olan Anne, Kuzey Fransalı bir eğitmendir. Eğitmen olan kocasıyla birlikte, kendilerini Pierre Loti´nin romanlarına, propaganda afişlerine kaptırıp soluğu Çinhindi´nde alırlar. Birkaç yıl süren mutlu bir yaşamdan sonra, baba ölür, Anne iki çocuğuyla, (Joseph ve Suzanne) tek başına kalır. On yıl çalışıp para biriktirdikten sonra, uzun uzun uğraşıp Tapu İdaresinden birkaç hektar toprak alır. Ne var ki, bu toprak deniz kıyısında, ekime elverişsiz bir toprak parçasıdır. Çocuklarını tutkuyla s

Paris´in tren istasyonlarına dökülen bu binlerce Britanyalı kadın her işe koşulan türden hizmetçilerdi; bir de ayak işlerinde çalışan, kırlık yerlerin pazarlarında işportacılık yapan, iğne iplik gibi şeyler satan kimseler ve daha birçokları. Ölüm kimliğinden başka şeyleri olmayan milyonlarca insan. Tek düşündükleri yaşayabilmek: Açlıktan ölmemek, geceleri bir dam altında uyuyabilmek; hepsi bu. Bir de arasıra bir iki laf edecek birilerini bulmak, ortak bahtsızlıklarından, kişisel zorluklarından söz etmek, ko

... Sonra uyandım. Size seslendim, yanıt vermediniz. O zaman kalktım. Kapınıza gittim, bağırdım. Uyuyabileceğiniz hiç aklıma gelmedi. Sonunda: Ne var? dediniz. Ben de: Size şunu anlatmak istiyordum, dedim; iyi ya da kötü yazmak, yazılanın güzel ya da çok güzel olması, bir kitabın ortak değil, kişisel bir doyum getirebilmesine yetmez. Ayrıca, öyle gelişigüzel yazmak, kendini koyuverip hiçbir şey düşünmeden yazdığına kendini inandırmaya kalkışmakla iş bitmeyeceği gibi, çılgınlığın etkinliğini her an denetleye