Bir Mahpusun Sözyaşları Boğuldu girdabında düşüncelerin Dudağında yitik bir ezginin Son çırpınışları Usunda mavi bir ülke Akmak istiyordu dağlara kelepçesiz Daha demincek yumrukladığı Dört duvarın aman vermez griliğinden Beyaza çalıyordu gözleri Terk edilmiş limanlar gibi ıssız Yağıyordu damarlarına soğuk çiğ damlaları Bir uçurum gibi yutmuştu tüm acıları Titrek bir dokunuş kalmıştı geriye işkencelerden ve Can çekişiyordu yılları Hüznün en acımasız voltasında Bir cigara yaktı sonra Dumanı ömre değer Kald

Biraz yağmuru olmalı insanın Bir avuç gökyüzü Bir salkım denizi Hüznü olmalı yüreğimde Gözlerinde bir parça tebessüm Kavgası olmalı barikatlar ortasında Yasadışı sevişmeleri Ve bir sevdiği olmalı insanın Dudağında yitip Teninde kendini bulduğu...