Türk Tiyatrosuna 1954ten bu yana 60 yıl boyunca damgasını vurmuş bir tiyatro adamının anılarının tamamı. Perde yavaş yavaş açıldı. Aktörler selam vermek için sahneye dizildiler. En son ben çıktım. Öne doğru yürüdüm. Yürürken balkonlardan üstüme bahar çiçekleri yağmaya başladığını hissettim. Gökten çiçek yağıyordu sanki.. Sahnenin ortasına gelince durdum. Yıllardır kim bilir kaç kez aynı hareketi yapmış, seyirciyi şu durduğum yerden aynı şekilde selamlamıştım. Oysa şimdi ilk kez sırtımı döndüm onlara ve eğ

Hayat bir sahne... Dolu dolu ama inişli çıkışlı altmış yıl geçirmişim meslek yaşamımda. Geriye bakıp kazandıklarımı kaybettiklerimi düşünüyorum da, kaybettiklerim (maddi bakımdan) kazandıklarımdan hep daha fazla olmuş. Buna rağmen gene de Türkiye'nin en sevilen ve de en sayılan sanatçılarından biri haline gelebilmişim. Bundan daha büyük mutluluk olabilir mi? Yani babamın ?Olacaksan en iyisi ol isteğini aşağı yukarı yerine getirebilmişim. Hâlâ daha gece gündüz türlü türlü teklifler alıyorum. Bunların bir

1922-23 yıllarında Cumhuriyetimizin kuruluş günlerinde, Ermeni yurttaşlarımız kantocular ve Türk oyuncular arasında geçen bir aşk öyküsünü, şarkılar, kantolar, düetler, danslarla anlatan bir komedi. Tiyatromuza yarım yüzyıllardır emek veren sanatçı Haldun Dormen, 20. yüzyılın başında bunca Ermeni sanatçımız istanbul´da baş tacı edilirken, bir ´Ermeni Soykırırm(!}´ olayının gerçekleşmiş olabileceğine nasıl inanılabilir, anlamıyorum. diyerek bu oyunuyla, herkese hoşgörü, dostluk ve barış eli uzatıyor.