Gerçekliğe ulaşmanın kapıları kapandı ve telafi etmek için çok geç. Salonun dışında kalanların, sırra ulaşması mümkün değil. Hesap günü geldi çattı ve mahşer yerinde her şey hazır. İşte orada bir yerlerde, son nefes de verildi... Alkışlarınızla, son oyun başlasın! Akıyor görüntüler masmavi bir fonda... Tüm hisler iç içe geçiyor. Aşk ile nefret, özlem ile vuslat aynı karede... Jönünden, figüranına kadar kimsenin memnun olmadığı bir senaryonun neticesinde; -en olmadık yerde- binbir soru işareti bırakarak

Çok kalmayacağım sende, biraz sevip döneceğim yine kendime... Özgür Gümüşsoy Şiirin rengârenk şapkasını giymek kolaydır, şık da durur üstelik. Ne var ki, şiire sıkı sıkı sarılan bir şair değilseniz, ilk rüzgârda uçup gider kafanızdan. Şiirin çamurlu ayakkabısını giymek ise zordur ve elbette kimse hoşlanmaz balçıktan. Ama has şiire giden yol buradan geçer. Şiirin ayakkabısı ilk giyişlerde şair adayının ayağına vuracak ve acı verecektir üstelik. Özgür Gümüşsoy da, şiirin süslü şapkasını değil, çamurlu ayakk