Kendimi bir mektupta seyrettim. Büyülü bir aynaydı bu. Bu aynada bütün paslarından arınmış ve tanrılaşmış bir Cemil Meriç vardı. Senin Cemil'in. Bu aynada ikimiz vardık. Eriyen, dağılan, kaynaşan ikimiz. 13 Ekim 1966 -Cemil Meriç- Hayatın sonbaharında yaşanan aşklar bir çınarın yaprakları gibi sararmaya mı mahkûmdur? Evliliği bir buz parçası gibi eriyerek yok olurken, kendini yalnızlığa hapsetmiş bir kadın.Sevgiye, sevmeye, sevilmeye aç, muhtaç bir erkek.Hep 'öteki' olmuş bir erkeğin, kendisini karanlık

İbrahim'in içinde kopan fırtınalar bir türlü dinmek bilmiyor. Annesine sormak istediği soruyu soramıyor. Annesi birgün onda bazı farklılıklar keşfediyor... Anadolu'da kendi halinde yaşayan bir aile... Her şey sıradandır. Ta ki oğlu üniversite sınavını kazanıp Gülbahar adında bir kıza âşık olana kadar. Bu aşk, İbrahim'in ve annesinin hayatını derinden sarsacak, yıllarca gizli kalmış gerçekler; üniversite arkadaşı Gülbahar sayesinde gün yüzüne çıkacaktır. İstanbul - Irak - Maraş - Kars dörtlemesinde sürükl