Güray Süngü, Vicdan Sızlar’daki öykülerde sıradanı sıradışı kılan tuhaf karakterlerin ve olayların evrenine kapı aralıyor. Her bir öykü, varlığını bildiğimiz ama belki de sesini duyamadığımız hayatların çığlığını duymamızı sağlıyor ve bizi adım adım kendi gerçeğimize yaklaştırıyor. Güray Süngü’nün her metninde gördüğümüz tuhaf, absürt, yolunu kaybetmiş karakterler, her birimizi, üstünü örtmeye çalıştığımız yönlerimizle yüzleştiren karmaşık ve ironik bir yolculuğa çıkarıyor. Kendi dünyala

Küçük görünen başlangıçların yarattığı büyük sonları adım adım, ritmik bir dille anlatan Büyük Irmaklardan Bile Serinazman ırmağının kenarını yurt tutmuş küçük bir ada halkı için henüz her şeyin yeni bir düzenle altüst olmadığı günlerle başlar. Üç farklı zaman ve üç farklı hikâyenin birbirine bağlandığı çarpıcı kurgusuyla, her bir zamansal düzlem, tekerrür eden tarihin yansıması olarak kendi büyülü evreniyle karşımıza çıkar. Her şey, savaştan kaçıp bu adaya yerleşen yeni insanlar ve bunu fark eden Yüksek Ül

İbrahim hayatını kaybettiği gün evinden çıkmak istedi. Hayatını kaybetti de öyle çıkmak istemedi, kaybettiğini evden çıktı da öyle öğrendi. Belki o günden de önce kaybetmişti. Evinden çıktıkça türlü duvarlara vurdu kendini. Bunu kendi mi istedi, başkası mı istedi, yahut kendi istedi de İbrahim mi bilmedi, bilinmez. Nihayetinde İbrahim neyi kaybettiğini bildi. Önce hiç kimse yoktu, sonra bazı insanlar gördü, sordu, hayatı Kayıp Hayatlar Bahçesi’ndeydi. Devam etti sormaya, tâ buluncaya dek. “Ben bir gün

Tüm yolları düğümlemeye niyet edenlerden Mehmet; hayat da aldırmıyor, gözlerini kamaştırıyor durmadan. Babasından kalan birkaç satırla ne kadar dayanabilirse o kadar yürüyor yolları; Kumkapı’yı, Samatya’yı, Paşa’yı. Geçmişin, altı harfli bir sözcük olmadığını, şu anına rengini veren kelime olduğunu fark ederek, elini tutmak isteyen elleri naifçe iterek, dahası kendini başka eller tarafından cezalandırarak Lena’nın, yaşlı teyzesinin yanına varıyor her akşam. Şehrin, ıssızlığın ve kalabalığın, merhametin ve a

Açılmaya açılmaya açılmayı unutmuş bir kapı nereye açılır? Yaşamaya yaşamaya yaşamayı unutan insanlar nasıl nefes alır? Peki insan, bir tren istasyonunda yâhut bir dağ evinde, ölümden başka neyi bu kadar çok bekleyebilir? Güray Süngü, neredeyse ezbere bildiğimiz bir manzaraya yeniden bakmayı teklif ediyor. İnsana, onun bu dünyadaki hikâyesine ve yazgısına. Giderek bir aynaya dönüşüyor sonra bu manzara. Acıları, aşkları ve zaaflarıyla insanın, karanlık geceleri ve apaydınlık sabahlarıyla hayatın, istasyon

"Tora torta kombeee Fero nonka hum zeee Kalentaka lumumbus Tanketana bun geee..." Bir yazarı güçlü kılan nedir? Bu uzun öyküyü/novellayı/kısa romanı (bir yazarı güçlü kılan, kesinlikle türler hakkındaki lüzumsuz bilgisi değildir) okurken kendimi dönüp dolaşıp bu sorunun kıyısında buldum. Nedir Güray'ı iyi ve güçlü bir yazar yapan: cesareti, evet. Metnin içinde kendi imal ettiği yüksek etkili kurgusal patlamalardan korkmayıp üzerine gitmek ve yeni patlamalar çıkarabilmek cesareti. Ve yetenek, formüller

Birbirine dokunmadan yaşanan hayatları anlatıyor Kış Bahçesi. Hikâyenin dışarıda değil içeride olduğunu anlatıyor. Geçmişin geçmek bilmediğini, buna rağmen asıl yükün geçmişte değil gelecekte olduğunu anlatıyor. İstanbul’un yoksul sokakları, sur içinde yaşanamayan hayatlar, masumiyete dönme arzusu, ölümsüz olma arzusu, huzurla ölme arzusu birbirine karışıyor. Bir kutuya saklanmış ömürler ateşe veriliyor, yeni bir sayfanın üzerinde hayat daha büyük ve daha sert bir yıkım için yeniden başlıyor.

Düş Kesiği, bir sabah uyandığında kendisini yazdığı romanın karakteri olarak bulan Gereksizyazar'ın hikâyesi. Düş Kesiği, anlam giriftse, biçimin de girift olacağından yola koyulan bir roman. Düş Kesiği, bazı şeyleri güzel yapan kusurlardan bahsederken, insanın en temel yanılgısının kendisi hakkında olduğunu savunan bir roman. Düş Kesiği yayımlanışının onuncu yılında sınırlı sayıda üretilen bu özel baskısıyla özel okurlarını bekliyor.

Güray Süngü'nün bir sürü romanı var, pek çok da öykü derlemesi. Peki elinizde tuttuğunuz kitabı hangi başlığın altına koyacağız; şiir mi, öykü mü? Cevap zor! (Yazarı kesinlikle şiir değil diyor.) Şunu rahatlıkla söyleyebiliriz: Güçlü dizelerin tesiri altında hatta bazen şiirin ve şairinin -gücünden doğan- görünmez baskısına rağmen ve fakat bu baskıdan kurtulmayı başararak yazılmış güçlü ve yoğun metinlerle karşı karşıyayız. Güray Süngü Sayıklar Bir Dilde'de (evet bildiniz, kitabın adı da Ece Ayhan'ın bir di

Bu eser 2014 Necip Fazıl Kısakürek Öykü Ödülü'ne layık görülen Hiçbir Şey Anlatmayan Hikâyelerin İkincisi adlı eserin Osmanlı Türkçesiyle yazılmış hâlidir. Metinlerin yazımında son dönem imlâsı yerine alanın önemli dilcilerinden Şemseddin Sâmî'nin Kâmûs-ı Türkî sözlüğünün yaygın imlâsı tercih edilip eski metinlerin okunması ve anlaşılmasına âşinâlık kazandırılmaya çalışılmıştır. Arabî, Fârisî ve Türkî kef çeşitleri de ayrı ayrı işaretlerle gösterilerek okuyucunun okuma hızına katkı sağlamak hedeflenmiştir.

Güray Süngü'nün sekizinci romanı Az Kalan Gölge, gövdesi seksen üç günde yarıya inen bir Osman oğlu Osman'ın romanı. Osman ülkenin virajlarında savruldu ama yoldan çıkmadı. Çünkü yolda değildi. Lisede koştu, askerde yürüdü, üniversitede pusuya düştü. Pek çok şeyi yarım bıraktı. Çünkü zaten hiçbir şey tam değildi. Bir yer olsun ve oraya gidilsin istedi. Kuru yük gemileriyle dünyayı dolaştı. Okyanuslarda yüzdü. Gökler altında uyudu. Sonra döndü. Ama o kadar uzağa gitmişti ki, döndüğünde hiçbir şey tanıdık değ

Güray Süngü'nün öykü serüveni yeni izleklerle devam ediyor. Bu kitaptaki öykülerde gerçeküstü kurmacalar var. Mahalleden sesler var. Toplumu birkaç parçaya bölen zihin yapılarından izler var. Ayrışmanın ve birleşmenin; kutuplaşmanın ve bütünleşmenin hikayeleri var. Elbette yarılan zihinler var. Elbette kanayan yaralar var. Kanayan yaralarını güleç bir yüzle dünyadan gizleyen naif karakterler, vicdansızlar ve elbette vicdanları sızlayanlar var.

İnsan durduğu yerde sürekli delirmekte midir? Delirmek, modern dünya tarafından insana sunulan ve tek şıklı hayata direnmenin bir yöntemi midir? İnsan, kendi aklının kuyusundan çıkabilmek için çaba gösterdikçe daha da derinlere mi sürüklenir? Sanat insanı delirmekten alıkoyan bir şey midir? Yoksa sanat, edebiyat, öykü delirmekte olan insanlara kendilerine ve diğerlerine zarar vermesinler diye giydirilen birer deli gömleği midir? Güray Süngü, Deli Gömleği'nde bu soruları doğuracak öyküler kuruyor. Cevapların

Şimdi izin verirseniz, ben azıcık bencillik yapacağım, Güray Süngünün bu kitabının kapak arkadası notlarını ben düşeceğim. Editör, en alta bold harflerle izin vermeyeceği için hemen burada da adımı söyleyeyim: Sedat Demir. Beş yıldır, içinde yer aldığım ikici Süngü yapıtı bu. Aslına bakarsanız, her yapıtın içinde yer aldım, okur olarak. Beni boşverin şimdi, yapıtlara bakalım, hadi onları değerlendilerim: Dil keskin ve alaysı, oluşturduğu uzamlar benzersiz, kurgu eğilimi çok farklı. Bu gibi belirlemelerin sa