Kimlik için esas mesele, benliğin belirsizliğini çözmektir. Modernitede kimlik krizi denilen şey tam bu noktada benliğin kaybına işaret eder. Kimliğin söylemi, Weber'in demir kafesinden Gellner'in plastik kafesine yerleştirilen insanlığa dairdir ve kimlik sorunu kesinlikle moderndir ve modernite de benliğin söylemine bağlıdır.

Söylemin keşfinden sonra, artık evrensel gerçeklik yoktur; gerçeklikler vardır. Gerçeklik söylemle ve söylem içinde inşa edilen şeydir. Her söylem bir gerçeklik inşasıdır ve dolayısıyla, artık söylemlere tekabül eden gerçeklikler söz konusudur. Eylem ve etkileşimlerimizi belirleyen, içinde bulunduğumuz dünyevî hayatı anlamlı ya da anlaşılır kılan, dille ve dilde inşa edilen sosyal gerçekliklerdir.

Gündelik Hayatta da görüldüğü gibi, dil mübadele edilen, anlamlandırılan, ve en önemlisi de ister bilimsel ister harcıalem olsun farklı gerçeklilere işaret eden hiyerarşik yapılanmalardır. Hiyerarşik bu yapılanmalar farklı bilgilerin üretilmesine cevaz verir.

Tüm dünyada kabul edilen gerçek, insan haklarının aynı zamanda sivil haklar söylemi, kapitalizme karşı bireyin korunmasını ve yine kapitalizm içinde bireysel farklılıkların gelişimini esas alır. Haklar, bir önceki yüzyılın aksine devletler için değil, bireyler ve hatta doğrudan insanlar içindir. Günümüzdeki yeni siyasi gelişmeler, insan haklarını araçsallaştırarak bağnaz milliyetçi akımlar dahilinde yeni devletçikler oluşturma çabasına girmişlerdir. Bu anlamda insan hakları, kendi içinde birtakım poli

Fizik ve sosyla çevremize, kendi gerçekliğiyle dahil olan bir üçüncü çevre olarak atılan medya dünyasının çıktıları, insan zihninin yeni bir kodlama sürecine girişini de beraberinde getirir. Kodlamada, kelime, kavram, gerçek mekan, gerçek kişiler yerine sembolik düzenler ve sembolik unsurlar kullanılır. Bu haliyle medyatik hafızanın hatırlama biçimi, çoğunlukla sembollere dayalı bir şekilde gerçekleşir. Peki nedir, semboller? > der, John W. Murphy. Bu tanımdan hareketle, sembolik unsurlarla depolanan hafıza