Cevizin dibi kaynıyordu. Aslı'nın gelin gideceği yer Marmaris'ti. Oradaki bir sarrafla evlenecekti. Kızlar laf kazanını habire harlıyorlardı. Ben yine gizli yerimdeydim. Herkes konuşuyordu. Aslı susuyordu. Ne şanslısın. Tüm yıl tatil gibi olacak sana. Sen zaten altın gibiydin, bir de altıncıya düştün kız. Altın suyuna battın da çıktın say bacım. Herkes, her şeyi diyordu da bir tek Aslı'nın dilinde laf yoktu. Evlerde, yollarda, yol kenarlarında lafazanlıklar, eprimiş pabıçlar, hardal sarısı pantollar, it ay

Galeri denilen yer üç tane salon. Biz birinin işini bitirince gidiyoruz. Haftaya kalmadan diğer salon için çağırıyorlar. İş kolay, hem de makara yapıyoruz. Hasan'la tıkır mıkır çalışıyoruz. İşte böyle çalışırken ben O'nu gördüm.Beyaz bir elbise giymiş, boynuna kırmızı bir şey sarılı, yürümüyor, sanki uçuyor. Geldi salonun en dibindeki resme bakmaya başladı. O resme bakıyor, ben O'na bakıyorum. Ne kadar baktık bilmiyorum, Hasan gelip koluma vurdu. ? Bora Bey seni çağırıyor. Geliyorum, deyip kafamı çevirdim

Handan bakındı bakındı, Yumurta alayım, dedi. Ama az olsun. Taze olsun, dedi. Nasıl olsa burayı öğrendim. Gelir taze taze alırım, dedi. Sen gel tabii. Senin gelmediğin dükkânın ben anasını satarım. Sen gel tabii. Senin almadığın yumurtayı ben yere çalarım. Sen gel tabii, ben tüm Yozgatı bırakır tüm malı sana saklarım sultanım, diyemedim. Her zaman, dedim. Her zaman bekleriz. Her işin ivilini civilini bilen esnaflar, Çamlığa çıkan, Yozgata yukarıdan bakan âşıklar, öpçe bebeler, sesi kılavlı, öyle ataşlı öyle