DİL ve EDEBİYAT ARAŞTIRMALARINDA AHLAK ve YÖNTEM adlı bu kitap Türk Dili ve Edebiyatı, Türkçe Eğitimi, Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları, Dilbilim Ana Bilim Dalları ile yabancı dil ve edebiyat alanlarında eğitim gören lisansüstü öğrencilerin Bilimsel Araştırma Yöntemleri ve Etik dersinin içeriğine ve bu alanların ihtiyaçlarına göre hazırlanmıştır. Bu kitapta ele alınan çoğu başlıkta, o konuyla ilgili yanlış ve doğru uygulamalara örnekler verilerek özellikle yazma sürecinin başındaki lisansüstü öğrencile

İnsanoğlu ilk çağlardan bu yana, sözlü olsun yazılı olsun, duygu, düşünce ve hayallerini önce genel olarak nazma, özel olarak da şiire benzeyen ifade kalıplarıyla ifade etmiştir. Düzyazı daha sonraki dönemlerde gelişmiş ve kullanılmaya başlanmış bir anlatım yoludur. O sebeple kültür ve medeniyet tarihinin başlangıcından itibaren, şiirin edebiyat sanatının en yaygın türü olduğunu söylemek yanlış olmaz. TÜRKEDEBİYATINDA MANZUM POETİKALAR (1860-1960) adlı bu kitapta;Terimler-Kavramlar, Klasik Dönemde Şiirlere

Tarih ve özellikle kültür tarihi araştırmalarında edebiyat eserlerinin tanıklığına da başvurulmaktadır. Her ne kadar tarih bilimciler ikinci, hatta üçüncü sınıf bir belge olarak görseler de, sonuçta edebi eserlerin tarih açısından önem taşıdığını da kabul etmektedirler. Özellikle roman, belge değeri taşıması açısından önemli bir bilgi kaynağıdır. Hele söz konusu roman, gerçekçilik ilkesine yaslanmışsa, onun belge değeri daha da önem kazanmaktadır. Türk edebiyatı tarihinde, sanatsal-estetik düzey açısından