Posta binası önünde kuşlar uçuyor. Döne döne kanat çırpıyorlar. İbrahim Necmi Bey kuşlar gibi uçarken gönülden mektuplar yazıyor. Dünyada ne kadar mektup var ise hepsini ben yazdım diyor. Hayalim iddiaya döner. Bilmedim bilemedim. Müddei davasından vurulur dediler. Sevdayı davadan sayacaklarını bilemedim. Kuşun kanadında... Uça uça vazgeçmek istedim sevdadan ve davalardan. Gözlerimin aynasına yansıyan buğularla harita çize çize... Uçmak uçmak... Bu da bir dava idi. Gönlümün coğrafyasında kuş olmak isterken

Her gün başka biri olmaya özensen de senden daha yukarda daha güzel daha yakışıklı daha bilgili daha kuvvetli... birini görünce dipsiz bir uçuruma düssen de kendin olmayı özlüyorsun. Dinleseler anlatacaksın Kuşlar gibi uçmayı kelebeklerce özgür yaşamayı papatyanın yapraklarında serinlemeyi rüzgar ile birlikte küheylan olup dağlara uzanmayı hepsini hepsini söyleyeceksin. Güneş gibi doğmalısın insanların ufuklarına. Su gibi azizsin toprak kadar mütevazı. Böyle anlarda sevgi kesilmelisin serapa. Neş'e denilinc

Edebî eserde muhtevâ, takdim ve yapı, bir bütün olarak okuyucuya ulaşırken, daha önce örneğini görmediğimiz orijinal bir terkibe kavuşur. Bu terkip, parça bütün ilgisi ile çözülmeye gayret edilir. Bütünü ek yerlerinden ayırmakla eş değer sayacağımız tahlil çalışmalarında, soyut bir düzlemin parçalanamaz bütünlüğü ile karşılaşırız ki, olmayana ergi metodu ile, bir edebî eseri, sanki muhtevâ, takdim, yapı gibi parçalardan ibâretmiş gibi düşünürüz. Çay içinde erimiş şekeri, gül yaprağındaki kokuyu, dumanın ş