İslâmdan sonra teşekkül eden ve Derî Farsçası olarak da isimlendirilen Yeni Farsçanın oluşumundan sonra meydana gelen Fars şiirinin hem oluşumu hem de gelişimi üzerinde şiire ilgi duyan ve şâirlere hâmilik eden Türk asıllı sultanlar ile Farsça şiir söyleyen Türk dilli şâirlerin önemli bir yere sahip olduğu ve Fars şiirinin muhtevasını belirledikleri bir gerçektir. Bundan dolayı, bu dönemlerde kaleme alınan edebî metinlere, Türk edebî zevkinin sirayet ettiği görülmekte, hâtta bu metinlerin özünde Türk millî

Türkler, Uygurlar döneminde temelini atıp şiirlerinde kullandıklar? ve "aa, bb, cc" şeklinde kafiyelendirdikleri şiir yapısıyla Arap edebiyatında gördükleri mesnevî formu arasındaki paralellikten dolayı, bu tarz şiiri hiç yabancılık çekmeden kullanmışlar, hatta daha da geliştirip olgunlaştırarak tam bir sentez oluşturmuşlardır. Bu da Türklerde mesnevî formunun Fars mesnevîlerinden değil, bizatihi Uygur dönemi Türk şiiri ile Arap şiirinden esinlenerek kullanılmış olabileceğini göstermektedir. Çünkü İslâmiyet

Elinizdeki kitap Eski Türk Edebiyatı mütehassıs ve âlimi Prof. Dr. Ahmet Atillâ Şentürkün meslektaşları, takipçileri, sevenleri, öğrencileri ve tabiî en mühimi de gerçek dost ve yakınlarının, başta kendi hayatı ve Eski Türk Edebiyatı olmak üzere kültür dairemizin muhtelif mevzularında kaleme almış oldukları yazılardan meydana gelen bir armağan kitabıdır. Geleneği Avrupa akademilerinde çok daha öncelere giden, bir akademisyen adına çıkarılan armağan kitabı, ömrünü akademik çalışmalara hasretmiş birinin emeği

Klasik Türk edebiyatının düz yazı vadisi, Türkçenin bugüne ulaşan ifade kudretini kazanmasında ciddi pay sahibi bir gelenektir. Asırlar boyu şiirin gölgesinde kalan Osmanlı nesrinin, gerçekte şiire yakın bir tadı, hatta kimi örneklerinde onu kıskandıracak bir ahengi vardır. Osmanlı edebiyatının sanat gücünü tam anlamıyla kavrayabilmek, Türkçenin asırlar boyu ilmek ilmek dokunduğu klasik nesir metinlerini de tanımaktan geçer şüphesiz. Eski edebiyat alanının üç değerli bilgini tarafından hazırlanan Klasik Dön

Uzun zamanlar, titiz araştırmalar ve yorucu mesailer gerektiren her konu gibi, ne yazık ki Klâsık Türk Edebiyatı da bir süredir üzerinde yeni sözlerin çok az söylenebildiği alanlar arasına girdi. Anadolu Türk edebiyatı tarihinin klâsık dönemini oluşturmasına rağmen hakkında derinlikli araştırmaların bu denli az yapılabilmesinde, alfabe değişikliğinden klâsık kültürün kendisine özgü güçlüklerine dek pek çok sebep sayılabilirse de somut verilere dayanmayan yargılar herhalde bunların en etkililerindendir. Bu ö

Kısâs-ı Enbiyâ, Dede Korkud, Edviye-i Müfrede El-Ferec Ba'de'ş-Şidde, Ta'bîr-nâme, Gülistan Tercümesi, Tuhfe-i Murâdî Zübdetü'l Beyân, Tazarru'-nâme, Tezkiretü'l-Evliyâ, Heşt-Bihişt Latîfî Tezkiresi, Dîbâce-i Dîvân-ı Lâmi'î, Der-Medh-i Pîrî, Menşeü'l-İnşâ, Tevârîh-i Antâkiye, Şikâyet-nâme, Meâlimü'l-Yakîn, Cevâhiru'l-Ebrâr, Şerh-i Dîvân-ı Hâfız, Kitâb-ı Bahriyye, Riyâzü'ş-Şu'arâ, Tuhfetü'l-Harameyn, Nihâlistân, Kasîde-i Hamriyye Şerhi, Nuhbetü'l-Âsâr, Sâlim Tezkiresi Âdâb-ı Zurefâ, Kitâbu İlmi'l-Mûsikî

Çiçek sevgisi ve merakı Türk kültür tarihinde önemli bir yer tutar. Çiçekleri çok seven ve onları büyük bir özen ve titizlikle yetiştiren milletimizin duygularındaki inceliği ve zarifliği hatta güzele olan tutkunlupunu yetiştirdiği çiçeklerde görmek mümkündür. Çiçeklere karşı olan bu tutku ve sevgi köylüsüyle şehirlisiyle, fakiriyle, zenginiyle bütün milletimizede rahatlıkla görülüp hissedilebilir. Ayrıca milletimiz çiçeklere karşı olan sevgisini bütün hayatına yani evine,bahçesine, manilerine, türkülerine,