Doğuştan suçlu olmak, suçlu görülmek; künyesinde yazılı suç aletiyle dolaşmak, acıların en büyüğüdür. Yitirilişin Kokusu'ndaki öyküler bir bütünün parçaları gibi, birbirini tamamlayan bir trajedidir. Hayatın acımasız çarkında yalnız, kimsesiz, çaresiz; kanatları kırık bir güvercinin barış elçisi gibi, siyah düzene baş kaldırışı ve bitmeyen öfkesi daha dinmemişken; beri yanda aşkın çilesi, çaresizliği ve acısına tanıklık ettiği büyük sevdasının yitik aşk manzarası, yıkımların en büyük erozyonunudur Zınar içi

...Ben ise ressam olmak istiyorum. O kerpiç duvarlı evimizin en güzel köşesinede asılı; babamın gençlik yıllarında çektiği siyah beyaz fotografını gördükçe, o fotografı çeken fotografçıya kızmaktan alamıyorum kendimi. Çünkü babamın mavi gözlerini siyah beyaz gösteriyor o fotoğrafta. Bu yüzden ressam olmak istiyorum. Annemin hissederek anlattığı, babamın o mavi gözlerinin resmini çizeceğim. Hatta bıyık altındaki gülüşünü, uzun boyunu ve belki de annemin hep hayranlıkla anlattığı o sıcacık, şefkat dolu yüreği

... o an, yıllardır içimde sakladığım, saklamayı bildiğim hatta arkadaş olduğum yaralarımı göstermeye karar veriyorum. Hepsi de esmer tenimin üstünde ince bir tül kadar yumuşak, beyaz bir zar gibi zarifçe duruyorlar. Onlar ki ailemden birer fert olarak yanımdalar hep. Sevaplarıma, günahlarıma birer şahit Fesih VURAL 1970, Van Muradiye ilçesi Dürükkaş Köyü doğumlu. İlk kitabı küçük bir şiir antolojisi olan Solan Gülümün Matemi Var adlı çal