XIII. asrın son yarısı ile XIV. asrın ilk yarısında yaşamış olan Dâvûd el-Kayserî, İbnü'l-Arabî sonrası tasavvufunun en önemli konusu olan vahdet-i vücûd anlayışını felsefi bir dil kullanarak anlatmıştır. Bu yönüyle, teorik bilgi ile keşfî ilmi birleştiren tefekkür tarzına sahip İslâm âlimlerinin başında gelmektedir. Osmanlı Devleti'nde kurulan ilk medresenin başmüderrisi olan Davud el-Kayserî'nin varlığa ilişkin tasavvufî yorumu İran, Arap ve Hint kültürleri üzerinde derin etkiye sahiptir. Tasavvuf İlmine

İbn Fârız gibi, tasavvuf edebiyatının doruklarına tırmanmış büyük bir sûfî-şairin Kasîdetü'l-Hamriyye adlı şiirini, muhakkik bir ulu sûfî-düşünür olan Dâvûd el Kayserî'nin yorumuyla Türk okurlara sunuyoruz. Dâvûd el-Kayserî tarafından kaleme alınmış olan bu şerh, Hamriyye üzerine yazılmış ilk şerh olma özelliğine sahiptir. İbn Fârız'ın Kasîde-i Mîmiyye olarak da bilinen Kasîde-i Hamriyye adlı bu şiiri, kültür ve medeniyetimizin şiir alanındaki sentezci klasiklerinden biridir. İbn Fârız'ın bütün şiirleri gi

(...) Doğrusu, insaf sahibi olan herkes bizâtihî şunu bilir: Eşyayı örneksiz yaratan ve yokluktan (adem) varlığa çıkaran, adem ister zamânî olsun ister olmasın onları icadından önce, hakikatleri ve zihnî ve haricî levâzımâtları ile bilir. Aksi takdirde onlara varlık vermek mümkün olmazdı. O halde, bilgi onlardan başka bir şeydir. Allah zâtının ve zâtının aynı olan bilgisinin birçok duruma mahal olmasının muhal görülmesi olsa olsa, bu şeylerin Allah'tan başka olması durumunda doğru olur. Tıpkı Hakk'tan perde