İstanbul dünyanın en çok değişen şehri. Hem yalnız semtleri ile değil, tipleri ile eğlence âlemleri ile âdetleri ile yemekleri ve kaybolan bazı ağız tatları ile değişti. Nerede akşamları bir sokak feneri altına ayaklı tablasını kurup gece yarılarına kadar muhallebi satan beyazlar giyinmiş seyyar muhallebici? Nerede: Naaaaaaaneeeeee suyu!, Keeeeeekiiik suuuyu! diye şişeleri meşin ceketinin geniş ceplerinde, sokak sokak dolaşan zat? Ve bir köşe başında yıldırım gibi önümüze çıkıp, sonra asmalı dar bir sokağın

Fikir, edebiyat, sanat otoritelerimizin hususî hayatlarına dair ne biliriz ki? Bir döneme yahut kitleye damgalarını vurmuş bu kişilerin insan hayatı nerededir? Orası meçhul! Ev hayatları nasıl geçmiştir? Özel hayatlarının en meraklı ve dikkate lâyık yönleri nedir? Kim bilir? İşin garibi Mark Twainin misafirliğe giderken kravat takmayı unuttuğunu, filânca Fransız romancısının kaç kere düello ettiğini biliriz de bizimkilerden haberimiz yoktur. Bir edebiyatçının edebî yazılarından onun edebî çehresini çıkarma

Böyle kendilerinin bile tadına varmadıkları buluşlarla yaşamadıkları, düşünmedikleri, inanmadıkları hayalleri hikâye edenler belki dünkülerin yapmadığı bir şeyi yapıyorlar. Fakat ısrarla bir hareketin zıddını yapmak da bir nevi taklit değil midir? Evvelkiler normal diye gayritabiî görünmeye, evvelkiler aklı başında diye deli taklidi yapmaya çalışmak da bir nevi tesir altında kalmak değil midir? Orijinal demek garip, ters, münasebetsiz demek değildir. Orijinalite, insanın olmadığı gibi görünmesi, sahte ol