Türk şiirinin en yalnız, en mutsuz, en umutsuz... bu yüzden de -mutlu değilse bile- en kalabalık, en umutlu şairinden kısa sürmüş uzun bir yolculuğun tüm konakları!... Öncü bir dil, sevgiyi bile acıtan bir duyarlık ve bütün mümkünlerin kıyısında yaşanan çaresizliğin son sığınağı: Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum... ya da: Sizin alınız al inandım Morunuz mor inandım Tanrınız büyük amenna Şiriniz adamakıllı şiir Dumanı da caba Ama sizin adınız ne Benim dengemi bozmayınız Arz-ı Hal´den Dün Yok mu´ya tüm kit

Turgut Uyar, şiirin imkânlarıyla şaşırtmayı, düşündürmeyi sürdürüyor. Turgut Uyar'ın sağlığında yayınlamadığı, bir nedenle yayınlamayı tercih etmediği, adı konmamış, tarihsiz yazılışının üzerinden tahminen yarım asır geçmiş oyunu Veys, yıllarca gizlenmeyi ya da yazanı tarafından unutulmayı göze almış, Büyük Saat'in zembereğiyle kurulmuş, şaşırtıcı, düşündüren bir metin. Adam: Aslını ararsan zaten hiç gereği yok, Hiç gereği yok dünyada yalvaçların, ve hamam nalınlarının. Nasıl olsa ıslanmak için girmişsek