Yürümek için nedenlerim var. Bu, üzerinde çokça düşünülmüş, uzun bir yürüyüş… “Kulemden sadece Câbi’nin Kulesi’ne bakmıyordum tabii. Sokakları da izliyordum. Aslında izlemeyi o günlerde öğrendim. İnsanların gözünden kaçan şeyleri; küçük detayları, rüzgârda sürüklenen yaprakların gittiği yerleri orada gördüm. Bir de onu. Yani Aliya’yı.” Karanlığın ve korkunun gölgesinde, umut ve cesaretin parlayan bir feneri olarak duran bir adam… Bu kitap; korkuya karşı cesareti, çirkinliğe karşı güzelliği,

Daha sağlam ve daha esnek olsun diye çelik, binlerce kez büker onu Japonlar. En iyi kılıç ustaları aynı zamanda en iyi hikâyecilerdir. Çünkü hiçbir kılıç hikâyeler anlatmadan yapılamaz. Çelik, usta ellerde şekil bulup kılıç olurken, tam olarak çeliğin berkitilme süresine göre ayarlanmış hikâyeler anlatır ustalar. Hikâye bitip sessizlik geldiği zaman, kılıç hazır olur. Suskunluğun bundan daha güzel bir tarifi olamaz.

Göbeği yolda düşen çocukların hayatları boyunca yolda olacaklarını, sabit bir yerde uzun süre ikamet edemeyeceklerini, biraz da başıbozuk bir ömür süreceklerini söyler eskiler. Kamyon kasalarında muşambalara dolanıp sınırı geçenler, develerin hörgüçlerine kundak yapanlar, dallara radyo asanlar, gümüş kemerleri emaye çanaklarla değiştirenler. Eskiler. Artık kimsenin eskisi olamayacak kadar eski olanlar... Gezen tilkiler mezarlığında, yatan aslanların diktiği çiçekler soldu artık. Kendi tabutunu sırtında taşı

''Ölçülebilen uzaklık ile ölçülemez yakınlık arasında bir yer vardır ve şairler oradan konuşur. Bu geometrik çelişki, bilincin yeri konusunda ancak ayrıntıların büyütebildiği bir kanı verir. Şöyle de söyleyebiliriz; absürt ile aşırı-gerçek arasında atom parçacıkları gibi hareketli kelimeler bir söylem haritası meydana getirir. Kelimenin yeni bir ses değeri kazanması, uğultunun müzikal bir kararsızlık içinde ritme dönüşme eğilimi, anlamın imkânsızı ihlali modern şiirin yeni dinamikleridir. Şairin doktriner b

Sonra bütün lambaları uyandırdık ayrılığı yakarak Çünkü ölüm, yani ününe kapıldığımız ölüm Topraktan yağmurlar altında yeşertir boz Enveriyeleri Karıştırır kırkları birbirine karışan çocukları kırklara Karşı tepede bekler Çatalca'da bir Bulgar generali Her şey zahmetsiz bir belki ile başlar burada Ve devam eder, harp ceridemizde yeni bir gelişme gibi

Bütün gün kalalım hiç durmadan Bir hikâyeyi ortasında unutmak ile Savaşır gibi yapan iki ordu olmaktan Bizi korumayan aşk Bir tepenin üzerinde bekler Köprüler zentaya dökülür. Bazılarımız boğulur Bazılarımız izler. Ne bugünü ne yarını Ben ölü olmadığımı biliyorum Hatırlarmısın bir zaman ölüm hayati bir şeydir Dememiştin. Hırçın ve üzgün Sen yaşadığını biliyorsun A, abanoz ve yeni bir gün Hayatım Birinin bana üçe kadar sayması gibi Arka kapıdan en hızlı atlarla kaçırılan Bir yok oluştur

Sonra, bir oğul daha babasını andırır Kanepeler çekilir bir yüzük daha bulunur Sorarım, neden bütün keskin nişancılar kekeler Ben neden sinirli birisi olurum, ki benim sinirim Renklilerin arasına karışmış beyaz bir gömlektir Ölümün rengi çıkar, yine de giyerim.