"İnceliği olan nokta, sanırım şurasıdır: Yaşama biçimleri ve mekanları, uzun yıllarda kuşakların birbiri üzerine koyarak biriktirdiği, bir toplum kültürü biçimi oluşturuyordu. Sürekliliği olan kuşaklar, sürekliliği olan mekanlarda, kendilerine özgü bir yaşama biçemi oluşturuyordu. Mekanlarda, toplumda ve yaşamda süreklilik vardı. Zaman değişiyor, süreklilik bozulmuyordu. Ama 20. yüzyılın sonuna yaklaşırken, İstanbul'da mekanlar da değişti, şehir de değişti, insanlar ise büsbütün değişti. Ben artık yaşadığım

Sohbet tadında anlatımıyla, Aydın Boysan'dan birbirinden ilginç anılar....Rakı içmek bir sanattır diyor Aydın Boysan, demcilik yabana atılmayacak bir iş.Boysan Cumhuriyet’in ilanından iki yıl önce başlayan ömründe ilk yılların parlak yükselişinin ardından yaklaşık 60 yıldır birçok olayın kötüleştiğini hatta berbatlaştığını görmüş, ama yine de tek bir tesellisi var. O da 60 yılda kalitesi iyileşen rakılar. Boysan uzun zamandır aklına koyup da henüz istediği gibi gerçekleştiremediği bir konuya, demlenme konus

İstanbul, nüfusu 50 yılda 20 misline patlayan bir dünya şehri. Tarihte bu büyümenin benzeri görülmemiş. Doğu Roma ve Osmanlı İmparatorluğu sentezinden, Anadolu kasabaları çeşitlemesine dönmüş... Gökdelenleri ve Boğaziçi köprülerini takıp takıştırmaktan vazgeçmeden... Şehirler toplumların aynası... Yine de güzellikleri ve sihri yok edilemeyen Karadeniz-Marmara ve Boğaziçi doğa biçimlenmeleri hazine değerinde bir yaşama mozaiği seyrettiriyor. İstanbul´un Kuytu Köşeleri ile Narlıkapı´dan Yeşilköy´e, Boğaziçi

Şişedibi gözlüğün içinden hınzır bir zeka ve hayırhah bir mutlulukla parıldayan iki göz ile kahkahalar eşliğinde neşeli söz: Aydın Boysan. Bir sohbet adamı, o. Yolu-yordamıyla, mezesiyle, demiyle, muhabbetiyle sohbetlerin adamı. 60'ından sonra yazarlığa başladığından bu yana öylesine geride kaldı ki, unutuldu sayılır; aslında 55 yıl hizmet vermiş başarılı bir mimar. Cesurca yaşamış, bilmediği denizlere açılmaktan çekinmemiş, uzun hayatında yaşadıklarından ve dostluklarından süzdüklerini, "feylosofça" sentez

Baba oğul Boysanlardan geçmişten bugüne yaşayan İstanbulNereye gitti yaşadığım İstanbul? DVDsi hediyeli! Narlıkapı Çıkmazında geçen bir çocukluk Tiyatroya giriş parası kazanmak için Tahtakaleden alınıp mahallede satılan zıpzıplar Deniz henüz İstanbuldan kaçırılmadan önce mavinin tüm nimetlerinden faydalanan, denizle kucak kucağa yaşamayı bilen insanlar At kuyruğundan olta, lakerda, torik, tuluat Aydın Boysan 90. yaşını bir İstanbul güzellemesiyle kutluyor. Bu kutlamayı kendisi gibi mimar ve İstanbul mer

Yıl 2046! Yer, Boğaziçi kıyılarında, Rumelihisarında bir restoran. Gece yarısını biraz geçe inanılmaz, tuhaf bir olay cereyan eder. Restoranın gediklisi son yedi müşteri; Turgay, Tosun, Oktay, Vedat, Kerim, Coşkun ve Faruk daha ısmarladıkları kahve ve konyaklarını içemeden buhar olup uçar, sırra kadem basarlar Bu yedi arkadaşın ortadan kaybolmasından biraz önce Tarabyada, kuzeyden güneye kayan mor bir ışık görülmüş, on beş dakika sonra da bu mor ışık göklere yükselerek yitip gitmiştir Çok geçmeden anlaşılır

Seksen küsür yıldır hınzırca parıldayan bir çift gözün gördüklerini "feylosofça" bir neşeyle yorumlayan, ışıldayan bir zeka. İnsanoğlunun çeşitli hallerini, çelişkilerini, hoşluklarını, "beşer şaşar" espirisi içinde yorumlayan, akıcı bir kalem. Hayata dair bilgeliğini ve engin tecrübesini, okurunu gülümseterek aktaran yaşam mimarı. "Çevremde ve dünyada, bin türlü sahne yaşadım. Her türlü yaşam sahnesi içinde oldum. En zorundan, en belalısından, en sevinçlisine kadar. Bu denli çeşitlilik, bana gökten paraşüt