Dünyaya gelmek isteyip istemediğimi soran olmadı nasıl yaşamak istediğime gelince... Yaşam öykümden, bir küçük bölüm yazabilirim, örnek olarak... Ben, artık buralıyım. Ben, artık, bu kıyı kentte yaşayacağım; temelli. Burada, önce deniz var. Deniz benim sesim, deniz benim suskunluğum, deniz benim başkaldırışım...

Doğan Kardeş Dizisi, Türk şiirine ve hikayesine yön veren önemli kalemlerin seçme eserlerini gençlerle buluşturuyor. Her biri uzmanlarca hazırlanan kitaplar, yazarları tanıtan özel metinlerle sunuluyor. KADINCA İNSANCA Nezihe Meriç, sonuna kadar, kadın, özellikle de genç kız sorununu, dönemin, dönemlerin bütün değişimleri içinde ele almıştır. Elbette, erkek kişileri de vardır Nezihe Meriçin ve ilginç olan, bunlar her zaman olumlu, hatta sosyal ve ekonomik düzeylerinin gereği maço olmaları beklenmesine karş

Nezihe Meriç´in toplu öykülerinin birinci cildinde, yazarın 60´lı yıllardaki ilk öyklülerini içeren Bozbulanık, Menekşeli Bilinç ve Topla Koşma yer alıyor. Suskundular, acılar, alışamamalar, geride kalan özlemler, parçalanan anılar, yaşamlar, insanlar... Dikkatli bir gözlem; yaşananlara duyarlı bir yaklaşım; yalın, incelik dolu bir anlatım... Nezihe Meriç, o güzel Türkçe´sinin tadıyla bizi ülkemiz gerçeklerinde buluşturuyor.

Uzak bir Doğu ilinde kar kapıyı alır. Sobada ekmekler kızarır. Mütevazi odaları demli çay kokusu doldurur. Kırmalı elbiseler dikilir. Mahir amca Bethoven´ı anlatır. Dışarda büyük bir savaşın kan kokusu ve korkusu vardır. İki küçük kız, Berni ile Meli, modernleşmekte olan bir ülkenin çaresini oluşturan Neyyire hala ve Mahir amcanın evinde, erdemli insanlar olarak büyütülürler. Hayatın karmaşık ve bazen zalim yüzü onları şaşırtsa da, doğru insan, dürüst insan olacaklardır. Korsan Çıkmazı büyüsünün uzun bir

Nezihe Meriç´in toplu öykülerinin ikinci cildi 1979´da yazdığı Dumanaltı ile 79´dan günümüze kadar yazdıklarını içeren Bir Kara Derin Kuyu´dan oluşuyor. Bu öyküler Türkiye´nin son yirmi yılına ışık tutuyor. Gerçekten de kara, derin bir kuyuydu o günler... Yaşamın tüm güzelliklerini çekip içine alan... Suskunluklar, acılar, alışamamalar, geride kalan özlemler, parçalanan anılar, yaşamlar, insanlar... Dikkatli bir gözlem; yaşananlara duyarlı bir yaklaşım; yalın, incelik dolu bir anlatım... Nezihe Meriç, o gü

Ayşe balkondaki koltukta derin düşüncelere dalıyor... Meşenin gölgesindeki masada yayılıp şiir okuyor. Şiirleri okurken öyle güzel oluyor ki, içinden hep sevinmek geliyor... Son zamanlarda durmadan şarkı söylüyor. Televizyondaki şarkıcıların şarkılarının hemen hepsini biliyor... Annesinin ağır paketler taşımasını istemiyor, çünkü ona yakında bir kardeş getirecek... Bazen canı çok sıkılıyor... Kafasındaki sorular giderek çoğalıyor... Artık çatır çatır tartışıyor annesiyle. Her işini kendi yapabilir, her kara

Nezihe Meriçin yazarlığının ilk yıllarını, öykü ve yazın dünyasındaki ilk on yılını belgeleyen bu kitabı, Serdar Soydan yazarın sağlığında derlemiş ve yayımlanması için onay almıştı.Seçilmiş Hikâyeler Dergisinden: Yazarın 1950de Seçilmiş Hikâyeler dergisinde başlayan öykücülüğünün kitaplarına almadığı ilk verimlerini, hakkında yapılan ilk yorumları okuyoruz bu bölümde. Dost Dergisinden: Bu bölümde ise, artık iki kitabıyla öykücülüğümüzde yer edinmiş, yayıncı ve dergi yöneticisi olmuş, belirli bir çevresi ol

´´Son bir iki yıldır, çok anı yayımlandı. Bu kervana mı katılmalı, benim de tuzum olsun diye, yoksa başka -ne gibi?- bir zamanı mı beklemeli. Bilemedim. Hele bir dursun bakalım. Bazan kuşkuya düşüyorum. Diyorum ki, anı böyle yazmamalı/mı. Ben yaşadıklarımı yazıyorum. Ben böyle biriyim. Şimdi oldukça duruldum ama, çok deli doluydum. Sevinçli -neşeli başka bir şey- çok dobra dobra, çok dışa dönük görünen bir içe dönük -bunu hep söylerim- biriyim. Elli iki yıldır yazarlık yapıyorum. Nasıl? İşte bunu yazmak ist

...Bengi´yi dedesi büyüttü demek doğrudur ama, pek sıradan olur. Kendisine verilen zamanı kendi gönlünce yaşamış, aşkı tanımış, sonra da düş mü gerçek mi bilemediği bir acının, bir ölüm acısının içindeyken, tanrısal bir ödül olan iki küçük çocuk karışmış yaşamına. O iki küçük çocuk da nedenleri şu ya da bu, zamanın bir yerinde kimsesiz, çaresiz, korktukları bir boşluğun içindeyken gene o tanrısal güç dedeyi vermiş onlara. Bengi ve Gün... Parçalanmış bir ailenin ayakta kalmaya çalışan, birbirine sımsıkı ken