"1950 yılında, yani ilkokulu bitirdiğim yaz tatilinde, bazı büyüklerin kelimeler üzerinde fazla durduğuna ilk defa dikkat ettiğimde, bunu biraz yadırgamıştım. ‘Kelimeler kelimelerdir o kadar. Erzurum'da şuna şöyle derler, İzmir'de şöyle derler... Büyüklerin takıldığı konulara bak!' diye düşünmüştüm. 1951 yılında ise, ortaokul birinci sınıf bitmişti. Bu arada büyümüş olacağım ki 1951 ‘terkiş-tirkeş-sadak' diyalogu çok hoşuma gitti. O zamandan beri ben de, kelime kelebeklerinin peşinde koşan biriyim."

Cesaret kalbim, cesaret! Sustun bütün kış, ürktün kırılmaktan; Çok gerilerde kaldı derken kar, Sonra bahar Ve temmuz geçti. Diyor Hüsrev Hatemi "Ağustos Melali" şiirinde. Kuşlar ve Zaman, Hüsrev Hatemi'nin cesaretle çıktığı yolculuğunu hepimizin yolculuğuna dönüştüren, ruhumuza seslenirken zihnimizi de ihmal etmeyen denemelerden oluşuyor.Hüsrev Hatemi, şiirsel diline eşlik eden mizahıyla, "Kuşlar" ve "Zaman"ın arasında mevsimlerden müziğe; doğadan şehirlere; gündelik hayatın akışından kültürel mirasımı

Batılılaşma akımlarından itibaren "Türk kültürü"nün kim ve ne olduğu, aydınlarca sürekli tartışılmaktadır. Türk kültüründe İslâm mı, İslâmiyet öncesi Türk kültürü mü, yoksa batılı değerler mi ağırlık kazanacaktı, kazanmalıydı.Tazminattan sonra, özellikle de Meşrutiyet devirlerinde bu konu, bütün boyutlarıyla ele alınmış ve tartışılmıştır.Günümüzde konu, öneminden birşey kaybetmemekle beraber ciddiyetinden ve muhtevasından çok şeyler kaybetmiştir. "Türk klasiklerinin olup olmadığı" yolundaki sözler bunun en

Hatıraların solmayan çiçeği kalbimizde ve aklımızda durmadan açar. Bir söz, bir jest, bir bakış, bir tereddüt, umulmadık zamanda açılan veya kapanan bir kapı, sevinçli veya hüzünlü bir haber, akıp giden ömrün, bazen dönüm noktaları olur. Anılar bazen, kayboldu denilen yer veya zamanda önümüze çıkar. Düşmanlıkların üzeri küllenir, dostluklar unutulmaz. İnsanı, düşmanın attığı taş değil, dost zannedilenin fırlattığı gül yaralar. Gül yarası gönül yarasıdır. Ömür bu yaraları bazen tamir edebilir, bazen edemez.

Yunus Emre, Türk dillerinin, Anadolu Türkçesi alt başlığının ilk büyük şairidir. Yunus Emre, kendini övmeyip kınayan, sadece davasını ve sevdiğini öven Melâmi mistiklerin Anadolu´daki ilk büyükle rinde ndir. Yunus Emre bizimdir, bizdendir, fakat sadece bizim değildir. Ayrıca bütün insanlığın büyüklerindendir. Yunus Emre Saint Georges´u sever, Hazret-i isa´yı sever, Hazret-i Musa´yı sever. Bütün bunları kendisine öğreten Hazret-i Muhammed´i çok sever. Kimi sevmez? Onu söylemiyor. Diyor ki, Ben dava için

Prof. Dr. Hüsrev Hatemi bir hekim-şair olmanın yanısıra uzun yıllardan beri üniversitede özveri ile ders okutan bir hocadır. Tıp tarihi ile de sıkı ilişkileri olan Hatemi, mesleki açıdan olduğu kadar tarihi çerçevede de eğitim-öğretim ve üniversite meselesi ile yakından ilgilenmektedir. Yüksek öğretimin son yıllarda süratle özelleşmesi ve eğitimde yabancı dil ağırlığının artması karşısında Hatemi medeniyet merkezli bir yaklaşımla bu alanda görülen seviye düşüklüğüne dikkatleri çekiyor. Kitabın bir başka öze