'Erkeklik' en çok erkeği ezer. Tayfun Atay'ın kitabındaki ilk yazısınınbaşlığı, erkeklik meselesinin özünü söylüyor aslında! Maçoluğundayanılmaz ağırlığı altında erkek erkeğin kurdu oluyor. Erkeklikrolünün dayatmalarının yol açtığı kasılmalar, erkekleri ebedi ergenleredönüştürüyor. Atay, bu acıklı olduğu kadar acıtıcı da olabilen hali tasvirederken, geleneksel erkeklik rollerinin yeni rolleri de göz atmayıihmal etmiyor: Metroseksüeller, gettoseksüeller, entelseksüeller,'dobraseksüeller'... Memleketimizden

Türkiye 2000'lerden itibaren hem yeni bir yüzyıla hem de yeni bir siyasal rotaya girdi. Cumhuriyet'in başından beri mevcut olsa da hep kıyıda ve kontrol altında tutulmuş İslamcı siyaset, 2002'de AKP iktidarıyla birlikte merkeze doğru hızla yol almaya başladı. Süreç, onu bugün kelimenin tam anlamıyla egemen parti konumuna getirmiş durumda. Liberal, demokratik ve özgürlükçü vaatlerle başlayan bu yolculuğun giderek bambaşka sularda toplumsal ayrışma, kutuplaşma ve çatışmalara yelken açılmış olarak sürmesi, sa

İran Devrimi (1979) sonrasında kullanıma sokulmuş 'İslâmî fundamentalizm' tabirinden '11 Eylül' (2001) sonrasında yaygınlık kazanan 'İslâmofobi'ye kadar Batı dünyasının İslâm algısı genelde yekpâre bir olumsuzlama doğrultusunda biçimlendi. Bu hâkim algı, İslâmî hareketlerin kendi içlerindeki farklılık ve karşıtlıkların ele alınmasını zorlaştıran bir engel teşkil etti hep... Nakşibendî tarikatının bir kolunun Batı dünyasındaki örgütlenme ve faaliyetlerini inceleyen bu antropolojik çalışma, 'tekil' (yekpâre)