Açıl susam açıl! Bu söz, sana yeni kapılar, yeni evrenler açıyor. Görünmeyeni görmeye başlıyorsun bu sözün ardında. Belki yeni evrenlerin daha küçük, daha loş, hatta iyice karanlık; alışık olduğun, gördüğün, duyumsadığın, algıladığın yegane büyük evren kadar tanıdık değil, ama yine de birbirine koşut sayısız evrenin içine girip çıkıyorsun. Önemli olan, âlemler arasındaki gizli kapıları, geçiş noktalarını bulabilmek, birinden ötekine usulca geçebilmek. Bu kapı senin kapındır. Senin kapından başka kapı

Dünyayı masallar kurtaracak! Bana sorarsan ey bahtı güzel okur; Aşk arayandır! Çünkü arayan, aşkını bulunca, asıl o zaman, tek olacağını hissedecektir. Sevgilisine, Ben senim diyecektir. Aşk, biz doğarken yitirilmiş ötekini bulmaktır. Nerede teki yitirilmiş bir pabuç öyküsünü işitirsen, ona kulak ver; çünkü sana, hiçbir fikri zorla dayatmadan, yalnızca gizemler tülünün ardına sakladığı aşkın sırrını fısıldıyordur. Hem de en önemli sırrını. Hakikatçi ve Cinistanla Binbir Gece Masallarının peşine düşen Özc

Mevlânâ’nın izinde Belh’ten Anadolu’ya... “Yola çıkan, yolun karakterini kazanır” diyor Özcan Yüksek. Mevlânâ’nın büyük göçünü, Mevlânâ oluşunu anlatıyor. Çöller, dağlar, sınırlar aşıyor. Mevlânâ’nın geçtiği yolları geçerken, kendisi de döne döne dolanıyor; Horasan’da, İran’da, Suriye’de ve başka diyarlarda, Mesnevi’de ve Divanı Kebir’de, ruhsal bir yolculuğa çıkıyor. “Ayrılık bazen bütün acıların kaynağı gibi gözükür. Belki de insan sonsuz bir ayrılık acısıyla doğmuştur. Ve o doğum, kopmaktır, ayrı