Bir zamanlar süse, gösterişe çok düşkün bir kral varmış. Kralın terzisi ona birbirinden güzel elbiseler dikermiş. Ancak terzi yaşlanmış ve işini eskisi kadar hızlı yapamaz olmuş. Kral yeni ve paragöz bir terziyi işe almış. Eski ve emektar terzisinin değerini bilmeyen Kral, bu yeni terzisinin iş bilmezliği yüzünden bütün krallığa rezil olmuş.

Obur Prenses gün geçtikçe tombullaşıyor, tombullaştıkça daha çok yiyormuş. Prenses artık ne oynamak istiyormuş ne dans etmek. Prensese ne yemek dayanıyormuş ne de aşçı. Kral bütün ülkeye haber salıp derdine çare bulacak birini aramaya başlamış. Saraya gelen delikanlı, prensesi bu yeme hastalığından kurtarabileceğini vaat etmiş. Bakalım nasıl?

Denizkızı, hatalı üretilmiş oyuncak bir bebek. Ne uzun saçları varmış, ne de güzel bir kuyruğu… Şarkı da söyleyemiyormuş. Diğer oyuncak denizkızlarına benzemeyen bu bebek, kimselere görünmeden bir oyuncakçıda günlerce saklanmayı başarmış. Ta ki yılbaşı akşamı o telaşlı müşteri mağazaya gelinceye dek...

Bir varmış, bir yokmuş... Ağaçlar ninni söylemiş, rüzgarlar ıslık çalmış. Dede torununa bir masal anlatmış. Torun masalı ormandaki nehre atmış. Bana balıklar anlattı. Ben de size anlatayım. Belki beğenir, gider dostlarınıza anlatırsınız...

Duyanların merak ettiği, görenlerin hayran kaldığı, gelenlerin ayrılamadığı bir köy varmış. Günlerden bir gün bu köyde çiçekler kararmış, toprak kurumuş, evlere gölgeler düşmüş. İnsanlar gülmez, konuşmaz olmuş. Koyunların iştahı kaçmış. Biri varmış ki, yalnızca o memnunmuş halinden Ah, neler çıkarmış heybesinden Sonra neler mi olmuş? Okuyan okumayana anlatsın; okumayan gökten düşen elmaları okuyana bıraksın