Bence bugünler; Atatürk'ün ölümünü değil, ölümsüzlüğünün nedenlerini tartıştığımız günler olmalıdır. Bence bugünler; Türkiye'nin kurtuluşunu başka ülkelerin başka lider ve sistemlerinde arama gafletinde olanlara hatırlatma günleri olmalıdır. Bence bugünler; Atatürk'ün sarı saçlı, mavi gözlü bir devdi şeklinde ezberletilen şekilciliği bırakıp, O'nun ilkelerini, devrimlerini açıklayarak, anlayarak, benimseyerek sevdireceğimiz ve uygulatacağımız bir hale nasıl getirebileceğimizi düşünme günleri olmalıdır. Ve b

"Atatürk de et, artı kemik, artı kandı. İnsanüstü değildi Atatürk. Atatürk her şeyden evvel; Herkes gibi kusurları olan küçük, büyük ve çirkin de olabilirdi; ama güzel; Atatürk, yorgunluk kahvesini bir su başında ve rakısını tuzlu leblebiyle yudumlamayı, Serhat türkülerini, alaturkayı, mesela Safiye Ayla'yı Ve mesela yemeklerden fasulye pilakisini seven, 'Mir-i kelam' bir İstanbul efendisi, (Aşık ve şair, mahcup ve ürkek). Ama Adanalı kadar sıcakkanlı, Karadenizli değil ama Karadeniz kadar canlı. 

Bir gün Atatürk yine tarihle ilgili kalın bir kitap okuyordu. Öylesine dalmıştı ki, çevresindekileri fark etmemişti. Yurtla ilgili bir sürü sorun varken Devlet Başkanı´nın kendini tarihe vermesi Vasıf Çınar´ın biraz canını sıkmış olacak ki, Atatürk´e şöyle dediğini duydum: “Paşam! Tarihle uğraşıp kafanı yorma. 19 Mayıs´ta kitap okuyarak mı Samsun´a çıktın?” Atatürk Vasıf Çınar´ın bu çok samimi yakınmasına gülümseyerek şöyle bir karşılık verdi: “Ben çocukken fakirdim. Eğer çocukluğumda elime geçen