Özgürlük borusuna üflemiştim insanlarla birlikte, ve özgür birini aramaya çıktığımda mülk sahiplerini buldum. Onların "mülküyetimize bak, ne kadar geniş! Biz özgürüz burada, istediğimizi yapıyoruz" dediklerini duydum. Ne var ki ben, mal varlıklarının çevresinde dikenli tellerden çitler, kalplerinin de bu tellerin dikenlerine asılmış olduğunu gördüm. ** Özgürlük, bana kendisini insanların çitlerinde değil, ruhumda aramamı böyle öğretti. Ve insanların en yoksulunun en fazla çite sahip olanı, en çok köle olan

Halil Cibran ile birlikte Amerika´daki "Kalem Birliği" adlı Edebiyat derneği´nde edebi çalışmalar yapan Mihail Nuayme Arap Göçmen Edebiyatı´nın en önemli isimlerinden biridir. Öykü alanında bu eserle zirveye çıkan ve kendisine haklı olarak "Arapların Maupassant"ı dedirten yazar, öykülerinde batılılaşma sorununu, geleneksel değerler ile modern değerler arasındaki çatışmayı, doğu toplumlarında sık sık karşılaşılmakta olan kız çocuğunun/kadının aşağılanmasının ne kadar insanlık dışı bir düşünce olduğunu, zeng

Mehcer (göç) edebiyatının en önemli birkaç şahsiyetinden biri olan Mihail Nuayme bu eseri 1917'de ABD'de üniversiteden mezun olduktan hemen sonra yazmaya başlamış, ancak 1918'de I. Dünya Savaşı'na katılmak üzere Fransa'ya gidince kitabın yazımı yarım kalmış ve ancak otuz sene sonra Nuayme Lübnan'dayken tamamlanabilmiştir. Kitabın kahramanı Arkaş'ın hatıraları, esasen Mihail Nuayme'nin hatıralarıdır. Arkaş, Suriye asıllı zeki ve çalışkan Mihail Nuayme gibi üniversiteyi başarıyla bitirmiş, son derece garip v

Mihail Nuaymenin yetmiş yaşlarında kaleme almış olduğu bu eser, Nuaymenin başyapıtıdır. Nuaymenin satırları bazen açıkça bazen de üstü kapalı olarak insanın Sevgiliye olan özlemini dile getirir. Sevgiliye Özlem insanı insana ve insanı Tanrıya kavuşturur. Egoyu gündelik kaygılarından sıyırıp özüne döndürmek, insanı ayık ve saf hâliyle ilahî fıtratına kavuşturmak demektir. Çarpıcı aforizmalar ve betimlemeler içeren eserde Mirdâd, Nuh Tufanını canlı tutmak için inşa edilen Gemi Evini gözetmekle görevli dokuz

Tanrı´ya kulluk ile putlara kulluğun günümüzde bile yan yana yürüdüğünü, birincisinin gölgesinin, neredeyse ikincisini ondan sadece ve sadece bir gölge yaratacak kadar kaplayabildiğini söylesem şaşırır mısınız? Gerçekten durum bunun tersine olsaydı, şaşmak gerekirdi. Öyle olsaydı insan, Tanrı ile bütünleşmesiyle neredeyse tanrılaşırdı diyebiliriz. Oysa insan, Tanrı´ya göre hala bir çocuk, ve bu nedenle yaratıcısını bırakıp da kendi yarattıklarına kulluğa yönelse de onu azarlamamak gerekir. Tanrı´ya kulluk